Administracja oświatowa jest podzielona na trzy szczeble - krajowy, lokalny i szczebel placówek. Najważniejszymi organami decyzyjnymi na szczeblu krajowym są: Saeima (Parlament), Rada Ministrów oraz Ministerstwo Edukacji i Nauki. Najważniejszą instytucją odpowiedzialną za tworzenie polityki edukacyjnej jest Ministerstwo Edukacji i Nauki. Ministerstwo wydaje również zezwolenia niezbędne do założenia ogólnokształcących placówek edukacyjnych oraz określa standardy kształcenia wraz z treściami i zasadami kształcenia nauczycieli. Uprawnienia do tworzenia placówek edukacyjnych oraz prowadzenia nad nimi nadzoru administracyjnego i finansowego posiadają także Ministerstwa Rolnictwa, Opieki Socjalnej i Kultury. Wynagrodzenia nauczycieli zatrudnionych w sektorze publicznym są finansowane z budżetu państwa.
Władze lokalne (w porozumieniu z odpowiednim ministerstwem) mogą zakładać, reorganizować i zamykać placówki edukacyjne, zgodnie z przepisami centralnymi. Miasta i okręgi odpowiadają za placówki przedszkolne, szkoły podstawowe oraz szkoły średnie I i II stopnia, z wyjątkiem placówek edukacyjnych prowadzonych bezpośrednio przez władze centralne i placówek utrzymywanych ze środków prywatnych.
Placówki edukacyjne posiadają stosunkowo szeroką autonomię w zakresie organizacji pracy, opracowywania przepisów wewnętrznych, zatrudniania i określania zakresu obowiązków kadry nauczycielskiej i personelu technicznego oraz dysponowania posiadanymi środkami. Za inspekcje szkolne odpowiada bezpośrednio Ministerstwo Edukacji i Nauki.
Akredytowane szkoły prywatne otrzymują fundusze od państwa na finansowanie wynagrodzeń kadry pedagogicznej, jeżeli realizują akredytowane programy kształcenia w urzędowym języku państwa.
poleca:
