Kształcenie specjalne składa się z:
Edukacji przedszkolnej (voor- en vroegschoolse opvang), czyli wczesnej edukacji dla dzieci od dwóch do pięciu lat zagrożonych defaworyzacją edukacyjną mających podjąć kształcenie w ogólnodostępnej szkole podstawowej.
Specjalnych szkół podstawowych (speciale scholen voor basisonderwijs) dla dzieci mających trudności w nauce i problemy behawioralne, lub trudności w nauce i problemy rozwojowe. Od 1991 r. polityka jest ukierunkowana na integrację dzieci ze specjalnymi potrzebami w ogólnodostępnych szkołach podstawowych. Cele tej polityki są dwojakie:
Po pierwsze, umożliwienie dzieciom ze specjalnymi potrzebami uczęszczania do ogólnodostępnych szkół podstawowych. o Po drugie, kontrolowanie kosztów w taki sposób, że zespołom ogólnodostępnych i specjalnych szkół podstawowych przyznaje się określony budżet, z którego są finansowane szkoły specjalne oraz specjalna baza i pomoc dydaktyczna w ogólnodostępnych szkołach podstawowych.
Tam, gdzie to możliwe, uczniowie umieszczani są w ogólnodostępnych szkołach i objęci dodatkowym wsparciem. Umieszcza się ich w szkołach specjalnych - najlepiej tymczasowo - tylko, jeśli jest to niezbędne.
Szkoły specjalne (speciaal onderwijs) prowadzące kształcenie specjalne dla dzieci niepełnosprawnych (dzieci niedowidzące i niedosłyszące, a także fizycznie lub umysłowo niepełnosprawne) i dzieci, których kształcenie wymaga specjalnego podejścia (dzieci z zaburzeniami psychiatrycznymi lub behawioralnymi), w grupie wiekowej obejmującej szkołę podstawową i średnią.
poleca:
Studentnews.pl