Grecja

Regulacja 3699/2008 ustanowiła obowiązkowy charakter kształcenia uczniów z niepełnosprawnością oraz specjalnymi potrzebami edukacyjnymi potwierdzając integralny związek tego typu kształcenia z bezpłatną edukacją publiczną oraz podkreślając wagę idei kształcenia integracyjnego.

Edukacja uczniów z niepełnosprawnością i specjalnymi potrzebami edukacyjnymi jest prowadzona w szkołach ogólnodostępnych lub specjalnych i obejmuje kształcenie uczniów od wieku przedszkolnego do 23 lat.

Diagnozowanie i ocena specjalnych potrzeb edukacyjnych jest prowadzona przez międzydyscyplinarne zespoły w lokalnych ośrodkach oceniania, diagnozy i wsparcia specjalnych potrzeb edukacyjnych (KEDDY). Ośrodki te są odpowiedzialne za wskazywanie najbardziej odpowiednich ścieżek kształcenia dla poszczególnych uczniów i za przygotowanie programów indywidualnego kształcenia. Pracownicy ośrodków współpracują z nauczycielami uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych i organizują szereg działań wspierających zarówno uczniów, jak i nauczycieli.

W zależności od rodzaju zdiagnozowanych niepełnosprawności i potrzeb uczniowie mogą być kierowani do: a) szkół ogólnodostępnych w ramach których uczęszczają do klasy zwykłej lub integracyjnej, lub b) do szkół specjalnych. Szkoły specjalne działają na poziomie wychowania przedszkolnego oraz kształcenia na poziomie szkoły podstawowej i średniej z uwzględnieniem szkół zawodowych.

Według najnowszych danych Ministerstwa Edukacji, w roku szkolnym 2010/11 7 656 (23.3%) uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi kształciło się w szkołach specjalnych różnych typów i poziomów. W klasach specjalnych w szkołach ogólnodostępnych kształciło się 24 105 (73.4%) uczniów, a w klasach zwykłych w szkołach ogólnodostępnych 1100 (3.3%) uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.