Kształcenie specjalne ma przeciwdziałać wykluczeniu edukacyjnemu i społecznemu, równość szans w dostępie do wiedzy i możliwości edukacyjnych, autonomię ucznia oraz jego równowagę emocjonalną, jak również ma przygotować do dalszej nauki i przyszłego życia zawodowego.
Aby przystosować proces dydaktyczny do potrzeb takich uczniów, możliwe jest podejmowanie różnych działań wspierających, takich jak: spersonalizowana pomoc pedagogiczna, dostosowywanie programów nauczania do indywidualnych potrzeb, odpowiednie procedury przyjmowania i oceniania ucznia, indywidualny program nauczania, technologie wspierające.
Dla uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi opracowuje się indywidualny program nauczania, który zawiera: raport na temat ich dotychczasowych wyników w nauce, zakres niezbędnych modyfikacji w programie nauczania, procedurę oceniania, wsparcie specjalistów oraz specjalistyczne wyposażenie.
Szkoły mogą zawiązywać partnerstwa z prywatnymi instytucjami pomocowymi czy ośrodkami edukacyjnymi, aby dzięki wspólnemu wysiłkowi, metodom i zasobom dążyć do skutecznego rozwiązywania różnego rodzaju problemów.
Przedziały wiekowe określone dla uczniów objętych obowiązkiem szkolnym tj. od 6 do 15 roku życia nie mają zastosowania w przypadku kształcenia SEN.
W 2008 r. odsetek uczniów w wieku objętym obowiązkiem szkolnym, którzy pozostawali poza systemem kształcenia ogólnodostępnego wynosił 0, 3.
poleca:
