październik 2007 czerwiec 2007 maj 2007 kwiecień 2007 marzec 2007 luty 2007 styczeń 2007 grudzień 2006 listopad 2006 październik 2006 czerwiec 2006 maj 2006 kwiecień 2006 marzec 2006 luty 2006 styczeń 2006 grudzień 2005 listopad 2005 październik 2005 czerwiec 2005 maj 2005 kwiecień 2005 marzec 2005 luty 2005 grudzień 2004 październik 2004 listopad 2004 wrzesień 2004 maj 2004 kwiecień 2004 marzec 2004 luty 2004 styczeń 2004 grudzień 2003 październik 2003 czerwiec 2003 maj 2003 kwiecień 2003 marzec 2003 luty 2003 grudzień 2002 listopad 2002 październik 2002 czerwiec 2002

Aktorski "Underground"

- Był niesamowity, prawdziwy talent, z tym że to piosenki nie na ten konkurs - powiedział o zwycięzcy perkusista jednego z zespołów. Pojęcie "piosenki aktorskiej" jest praktycznie nie do zdefiniowania, a jej rozumienie przez jury zmienia się z roku na rok.
Tym razem wykonawcy przedstawili utwory z przeróżnych gatunków. Każdy finalista mógł zaprezentować dwie piosenki. Nie zabrakło typowych lirycznych artystek, które stają ze łzami w oczach przed mikrofonem, i których nie sposób zapamiętać. Oprócz zwycięzców najlepiej wypadli: Mariusz Ostrowski i Katarzyna Zielińska. Oboje stworzyli wyraziste kreacje aktorskie, oparte o odpowiednią gestykulację i ruch sceniczny.
Mariusz, student łódzkiej filmówki, wcielił się w postać "Taty dealera" ze znanego kawałka grupy Kazika S. - "Na Żywo". Jego zespół wyciszył i urozmaicił ostre riffy Licy, a Mariusz po aktorsku zinterpretował monolog ojca broniącego syna przed sądem - najpierw zdezorientowanego, potem wściekłego i na koniec zrozpaczonego, chowającego twarz w dłonie tyłem do publiczności . Szkoda, że tak udana konstrukcja dramaturgiczna nie została doceniona przez jury. Nie doceniono też Kasi. Zagrała rozgoryczoną prostytutkę, która żali się, bo "zamykają Chmielną" - legendarną ulicę czerwonych latarni. Ta piosenka najbardziej podobała się publiczności.
Troje zwycięzców reprezentowało różne, acz znacznie mniej teatralne, gatunki. Znamienne jest to, że śpiewali piosenki własnego autorstwa. Monika Wierzbicka i Piotr Rogucki wystąpili w towarzystwie typowych rockowych składów - elektryczny bas, gitary i perkusja. Oba głośno grające zespoły dosłownie wbijały w fotele starsze panie na widowni, które przywykły do tradycyjnej formy konkursu.
Piotrek zaśpiewał manifest swojego idola - Toma Waitsa - "Underground" w polskiej wersji oraz własne "Sto tysięcy jednakowych miast". Nie potrzebował głośnych riffów, wystarczył jego niepowtarzalny głos. Z zachrypniętych niskich tonów płynnie przechodził do falsetu. Z takim głosem i ekspresją nie musiał się przejmować repertuarem - zagrał co chciał i zdecydowanie wygrał. Spod teatru odjechał nową Lancią.
Największe wrażenie zrobił na mnie zdobywca drugiego miejsca - Mariusz Orzechowski. W odróżnieniu od innych uczestników nie ma nic wspólnego z zawodowym teatrem. Występuje sam, siedząc z gitarą na taborecie, jest autorem muzyki i słów. Mariusz ma bardziej przejmującą barwę głosu od Leonarda Cohena i... pisze lepsze teksty. Po dwóch utworach: "Samości" i "Niekołysanka" czułem się jakby ktoś walnął mnie obuchem w łeb.
Mariusz, chociaż zajął drugie miejsce, chyba najlepiej na tym wyszedł. Pierwsze mogłoby okazać się katastrofą.- Nie wiem co bym zrobił, gdybym wygrał samochód. Musiałbym zapłacić podatek, ubezpieczenie, kupować benzynę, bo wygranego samochodu nie można sprzedać przez rok - śmiał się Mariusz Ostrowski - Jeszcze bardziej bym się zadłużył, a tak wyszedłem na zero.