Francuski - jak się uczyć, po co się uczyć i na co

Zawsze chciałeś uczyć się francuskiego, bo: a) to piękny język, b) Twoja prababka władała wspaniałą francuszczyzną, c) usta tak pięknie wyglądają gdy się mówi po francusku. My przedstawimy bardziej racjonalne argumenty. Najważniejszy z nich już pewnie słyszałeś nieraz: żadnemu pracodawcy nie zaimponujesz już znajomością jednego języka obcego. 

Trudności dla Polaków

Nauka języka francuskiego może się okazać dość trudna dla Polaków, a to głównie ze względu na skomplikowaną gramatykę i  rodzajniki. Dodatkowo niedeklinacyjny charakter języka wymusza dużą klarowność

w sposobie budowania zdań. Niemożliwe jest więc przestawianie kolejności podmiotu, orzeczenia i dopełnienia.

Dla polskich uczniów problematyczne może się również okazać czytanie. W odróżnieniu od języka polskiego inaczej się słowa pisze, inaczej czyta.

Znajomość języka angielskiego nie ułatwia nauki francuskiego. Istnieje natomiast zależność odwrotna: osoby mówiące po francusku łatwiej przyswajają sobie angielski.

Metody nauki języka

Do nauki języka francuskiego nie ma jakiejś konkretnie opracowanej metody. Zazwyczaj stosuje się po prostu konwersacje połączone z nauką gramatyki. Pamiętajmy, że metoda Callana przeznaczona jest wyłącznie do nauki języka angielskiego!

Od zakończenia II Wojny Światowej eksperymentowano z nauczaniem języka francuskiego. Raz uczono tylko gramatyki, potem uznano, że aby się nauczyć języka, wystarczy słuchać kaset... Teraz już wiadomo, że aby osiągnąć odpowiednie efekty w nauczaniu francuskiego, należy dobierać w odpowiednich proporcjach ćwiczenia doskonalące zarówno mówienie, pisanie, jak i  gramatykę.

Praca

Francuski może okazać się niezbędny, jeśli planujesz karierę w instytucjach Unii Europejskiej, bo jest on, obok angielskiego i niemieckiego, językiem roboczym tej instytucji. Urzędnicy francuskojęzyczni stanowią 60% całości personelu UE. Francuski jest również niezbędnym narzędziem każdego dyplomaty.  Choćby po to, by zrozumieć adnotację na zaproszeniu na przyjęcie („repondez s’il vous plait”- „prosimy o potwierdzenie przybycia”).

Również francuskie firmy mające swą siedzibę w Polsce (ponad 250) często od swoich specjalistów na wysokich stanowiskach wymagają biegłej znajomości tego języka.

Nie zapominajmy, że francuski jest językiem urzędowym w wielu krajach (patrz ramka). Jeśli myślimy o pracy w którymś z nich, bez znajomości francuskiego nie uda nam się przebić. Niektóre kraje z urzędowym francuskim: Belgia, Luxemburg, Szwajcaria, Andorze, Monako, w części Afryki (byłe kolonie francuskie, m.in. Togo, Wybrzeże Kości Słoniowej, Kanada (Quebec i Nowy Brunszwik),  Barbadosie i Haiti. 

Język francuski (fr. français) jest to język pochodzenia indoeuropejskiego z grupy języków romańskich. Jako językiem ojczystym posługuje się nim ok. 72 mln ludzi na całym świecie.

Francuski od XVIII wieku był językiem międzynarodowym, przede wszystkim dyplomacji i kultury. W powieściach Lwa Tołstoja, Tomasza Manna bardzo wiele dialogów napisanych jest po francusku, również Fryderyk Nietzsche w swoich pismach posługiwał się terminami francuskimi. Francuski był bardzo popularny w Polsce, szczególnie wśród arystokracji. W całej Europie wykształceni ludzie posługiwali się na co dzień francuskim, na przykład arystokracja rosyjska. W języku polskim do niedawna bardzo popularne było jeszcze francuskie „par excellence” (w całym tego słowa znaczeniu).

W średniowieczu francuski był językiem dworu angielskiego. Dzisiejsze motto brytyjskie (Dieu et mon droit) nadal jest zdaniem francuskim. Francuski jest również najpopularniejszym językiem, jakiego uczą się wykształceni Brytyjczycy i Amerykanie, na drugim, czasem na pierwszym miejscu jest w Niemczech.

Nad czystością języka czuwa od 1665 roku Akademia Francuska, który dba, by używano terminów pochodzenia francuskiego i, jeśli trzeba, tworzy nowe terminy zastępujące nazewnictwo przyjęte z angielskiego, np. l’ordinateur zamiast le computer = ‘komputer’. Promowaniem języka francuskiego w świecie zajmuje się Międzynarodowa Organizacja Frankofonii.