październik 2007 czerwiec 2007 maj 2007 kwiecień 2007 marzec 2007 luty 2007 styczeń 2007 grudzień 2006 listopad 2006 październik 2006 czerwiec 2006 maj 2006 kwiecień 2006 marzec 2006 luty 2006 styczeń 2006 grudzień 2005 listopad 2005 październik 2005 czerwiec 2005 maj 2005 kwiecień 2005 marzec 2005 luty 2005 grudzień 2004 październik 2004 listopad 2004 wrzesień 2004 maj 2004 kwiecień 2004 marzec 2004 luty 2004 styczeń 2004 grudzień 2003 październik 2003 czerwiec 2003 maj 2003 kwiecień 2003 marzec 2003 luty 2003 grudzień 2002 listopad 2002 październik 2002 czerwiec 2002

Ścieżka Twojej kariery

 

Kiedy już upewnisz się, że istotnie chciałbyś pracować w danej branży czy dziale, zajmować określone stanowisko czy pełnić konkretną funkcję, albo wykonywać taki a nie inny zawód, musisz opracować strategię działania.

 

Strategia

Strategiczne podejście do tworzenia kariery zawodowej staje się coraz bardziej popularne. Zaczynamy bowiem rozumieć, że jeśli chcemy dzisiaj naprawdę odnosić zawodowe sukcesy i robić to, na czym nam zależy, powinniśmy mieć nie tylko plan działania, ale także strategię jego realizacji. W zależności od tego, w jakim momencie życia decydujemy się zająć planowaniem własnej kariery, różnie będzie wyglądać obrana strategia działania. Inne też będą kolejne cele stawiane w ramach realizacji tej strategii. Załóżmy, że Ty, młody człowiek, marzysz o tym, by prowadzić kampanie wyborcze dla polityków.

 

Zbieramy wiadomości na jej temat, budujemy cele długoterminowe i kilka krótkoterminowych zadań, pomocnych w ich osiągnięciu oraz wyznaczamy konkretne terminy realizacji. Krótko mówiąc – działamy w sposób przemyślany i zaplanowany. Posuwamy się mniejszymi i większymi krokami, ale zawsze w zakładanym kierunku. Warto przy tym pamiętać, że strategia działania jest tylko propozycją postępowania, powstałą w oparciu o naszą współczesną wiedzę, nasze chęci i zamiary.

 

Nie należy się więc zrażać ewentualnymi niepowodzeniami! W przypadku ich wystąpienia, trzeba przygotować po prostu kolejny, już zmodyfikowany plan i działać dalej, a niepowodzenia traktować jako okazję do zdobycia następnych, cennych doświadczeń. Zmiana, bowiem, zawsze jest możliwa, można się wycofać, zmienić kierunek działania. Życie weryfikuje nasze plany. Jednak bez strategii działania, bez zarysu celów i zamiarów – trudno dojść do jakichkolwiek drzwi.

  

Przykład 1

Agata jest córką lekarzy, wnuczką lekarzy, siostrzenicą i kuzynką lekarzy. Zawsze było wiadomo, że i ona będzie lekarzem. Bawiła się w lekarza i w szpital, jak bawią się zresztą wszystkie dzieci, a pytana przez dorosłych „Kim będziesz, jak dorośniesz?” odpowiadała: „lekarzem”.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jednakże im była starsza, tym mniej pewności było w jej głosie. Wyraźnie interesował a ją sztuka, szczególnie malarstwo. Chodziła na różnego rodzaju kó.ka malarskie, namówi.a rodziców na prywatne lekcje. Tuż przed maturą przyszła do ojca, z którym miała bardzo dobry kontakt i oświadczy.a, że nie będzie studiować medycyny, ale malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych. Jej decyzja nie wzbudziła w rodzinie radości. Niemal wszyscy próbowali ją od tego odwieść, podając najrozmaitsze argumenty. W końcu ustąpili. Agata studiuje obecnie na ASP i świetnie sobie radzi. Czy zrobi karierę? Nie wiadomo, ale ma szansę być szczęśliwa.

 

Przykład 2

Rafał chciał studiować informatykę. Lubił siedzieć przy komputerze, tworzyć strony internetowe i poznawać nowe programy. Wiedział, że to dobry zawód, zatem myśla., że w przyszłości połączy to, co lubi, z intratną posadą. Jego ojciec ma dobrze prosperujący warsztat samochodowy. Rafał często pomagał ojcu, szczególnie przy problemach z elektroniką samochodową. Dobrze mu to szło. Ojciec powtarzał, że ma do tego talent i powinien studiować na wydziale mechanicznym, a kiedyś przejąć rodzinny interes. Rafał na informatykę się nie dostał. Odłożył studia na następny rok i zaczął pracować w zakładzie ojca.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wciąga się w to coraz bardziej. Z czasem rozwiązywać nie tylko problemy elektroniczne, ale także te związane z mechaniką. Coraz częściej siedział w pracy dłużej niż było to potrzebne, widać było, że lubi to, co robi. Rodzinny warsztat rozkwitał. Ojciec inwestował i zatrudnił nowe osoby. Przyszedł jednak czas egzaminów wstępnych na studia. Rafał zapisał się na... biznes i finanse, na studia wieczorowe. Dzisiaj jest pewny, że będzie zajmował się rodzinnym interesem. Syn poszedł jednak w ślady ojca.

 

 

 

Jeżeli chcesz zostać, np. politykiem,

to powinieneś podjąć następujące działania:

• podjąć studia wyższe, np. w dziedzinie psychologii społecznej,

• uczyć się co najmniej dwóch języków obcych,

• pogłębiać zainteresowania historią, socjologią, polityką,

• brać udział w dodatkowych zajęciach związanych z tymi dziedzinami,

• brać udział w kursach z zakresu socjotechnik

i technik prezentacji oraz przemawiania,

• podjąć naukę, np. w podyplomowym studium marketingu politycznego i medialnego,

• wyjechać na stypendium lub praktykę

• starać się zabłysnąć w prowadzonych sprawach,

• brać udział w pracach komitetów wyborczych wszelkiego typu,

• zaistnieć w periodykach poświęconych public relations,

• budować sieć znajomości w kręgach public relations oraz kręgach politycznych,

 

oraz określić etapy do Twojego celu:

• członek komitetów wyborczych na uczelni,

• ochotniczy pracownik komitetów wyborczych akceptowanych przez siebie polityków,

• pracownik agencji public relations,

• członek stowarzyszeń zrzeszających pracowników public relations,

• znana postać w świecie public relations,

• pracownik komitetów wyborczych akceptowanych polityków,

• pracownik public relations komitetu wyborczego prezydenta.