październik 2007 czerwiec 2007 maj 2007 kwiecień 2007 marzec 2007 luty 2007 styczeń 2007 grudzień 2006 listopad 2006 październik 2006 czerwiec 2006 maj 2006 kwiecień 2006 marzec 2006 luty 2006 styczeń 2006 grudzień 2005 listopad 2005 październik 2005 czerwiec 2005 maj 2005 kwiecień 2005 marzec 2005 luty 2005 grudzień 2004 październik 2004 listopad 2004 wrzesień 2004 maj 2004 kwiecień 2004 marzec 2004 luty 2004 styczeń 2004 grudzień 2003 październik 2003 czerwiec 2003 maj 2003 kwiecień 2003 marzec 2003 luty 2003 grudzień 2002 listopad 2002 październik 2002 czerwiec 2002

Windsurfing

 

Windsurfing jest sportem, który polega na „ślizganiu się” po falach, wykonywaniu manewrów i skoków na wodzie przy użyciu deski z zamocowanym na niej żaglem. Niezbędnym elementem surfowania jest siła wiatru, który napędza żagle, dzięki czemu uzyskuje się duże prędkości.

Optymalne warunki do uprawiania tego stosunkowo „młodego sportu” panują przy wietrze o sile 4-5 stopni w skali Beauforta (18-20 węzłów). Podstawowe manewry, które powinien poznać przyszły adept windsurfingu to zwroty na halsie w prawo i w lewo, zwroty w stronę wiatru przez rufę i pod wiatr, a także tzw. start z wody. Odpowiednia wyporność deski pozwoli na utrzymanie ciężaru ciała na wodzie.

Szkoły i kluby

Szkoły windsurfingowe pozwalają początkującym amatorom tego sportu zapoznać się i oswoić z deską, spróbować swoich sił na wodzie. Pod okiem doświadczonych trenerów odbywają się szkolenia w czasie trwania obozów windsurfingowych, organizowanych przeważnie nad Jeziorami Mazurskimi i nad Bałtykiem. Ci, którzy nie ufają zbytnio swoim sportowym umiejętnościom mogą wypożyczyć deskę na weekend i popróbować sił na wodzie, zapisując się na weekendowy kurs windsurfingu. Kluby sportowe przygotowują zawodników, startują na olimpiadzie. W klasie „aloha” szkolone są dzieci do lat 14, które później, po osiągnięciu dojrzałości i odpowiednich wyników sportowych mogą przejść do olimpijskiej klasy „mistral” lub do formuły „funboard”.

Strój

Zawodnicy lub amatorzy tego sportu ubierają się w kolorowe kombinezony piankowe (2-3 mm grubości), zaopatrzone w długie nogawki, z dopinanymi rękawkami. Kombinezony powinny być ściśle dopasowane, lecz nie mogą uwierać ciała i krępować ruchów. Superciepłe, półsuche „pianki” mają nieprzemakalny suwak i doskonale chronią sportowca przed zimną bryzą (np. na Bałtyku) lub skąpaniem się w chłodnej wodzie.

W lecie często używane są stroje z jerseyu, tzw. cienkie pianki, które mają krótkie nogawki i rękawy. Nie można zapomnieć również o pokrowcu na deskę.

Wyścig z wiatrem

Speed jest rodzajem windsurfingu, jedyną formą współzawodnictwa w tym sporcie, która nie polega na bezpośrednim pokonaniu przeciwnika. Żegluje się indywidualnie, a przeciwnikiem jest uciekający czas. Speed polega na tym, aby w jak najkrótszym czasie przepłynąć odcinek 500 m ze startu lotnego. Ważne jest to, aby zawodnicy nie zakłócali sobie nawzajem wiatru. Najlepsze warunki do speedu to idealnie płaska woda i bardzo silny wiatr. Najlepszy do uprawiania tego rodzaju surfowania jest akwen, na którym wieje niezakłócony wiatr od brzegu lub akwen przedzielony bardzo niską groblą. Takie warunki panują m.in. w West Kirby i w Weymouth w Anglii oraz w polskiej Rewie na Wybrzeżu. Idealnym kursem dla deskarza, który ślizga się na czas jest baksztag 110-120 stopni do wiatru - pod takim kątem powinien wiać wiatr od brzegu (grobli). Akwen powinien mieć co najmniej 800 m długości. Sprzęt używany w tej konkurencji jest specjalistyczny i stanowi owoc długoletnich prac specjalistów od hydrodynamiki. Deski do speedu są bardzo wąskie, nawet poniżej 30 cm, i mają płaską linię. Pojemność desek wynosi z reguły 50-60 litrów, co powoduje, że nie jest łatwo wykonać z nich start z wody, a wykonanie zwrotów na takim sprzęcie wymaga dobrej techniki i doświadczenia w surfowaniu. Stateczniki mają kształt eliptyczny i są niezwykle małe. Maksymalne wybrzuszenie profilu statecznika jest przesunięte bardziej do tyłu. Położenie stopy masztu na desce zmieniło się przez lata. Wielu windsurfingowców ustawia stopę masztu w kierunku rufy, tak też układa całe ciało. Zmiany w technice żeglowania spowodowały obniżenie boomów, skrócenie linek trapezowych, a pędnik nie jest już tak pochylony do przodu jak dawniej. Zwroty robi się szerokim łukiem, aby nie stracić prędkości.

Odmiany windsurfingu

Ciekawą odmianą windsurfingu jest ślizganie się po skutej lodem powierzchni na tzw. ostrych płozach z wykorzystaniem żagli o różnych wielkościach. W tym sporcie uzyskuje się prędkości do 110 km/h, nawet przy słabym wietrze. Ostatnio niezwykle modnym sportem staje się kitesurfing, który polega na tym, że zawodnik stojąc na desce trzyma w obu rękach linki spadochronowe, tworzące tzw. czaszę. Podczas pływania zawodnicy wykonują liczne ewolucje i skoki, odrywając się od powierzchni fal i efektownie lądując na nich z powrotem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Światowe stolice windsurfingu

Wymarzone warunki do uprawiania tego sportu panują na Hawajach i w Australii. Każdego roku tamtejsze plaże zapełniają się deskarzami z całego świata, którzy pragną zmierzyć się z wysoką na kilkanaście metrów falą i jak najdłużej utrzymać się na desce. Europejscy amatorzy windsurfingu odwiedzają miasteczka Gran Canarii, których mieszkańcy przez cały rok przygotowani są na przyjęcie olbrzymiej liczby amatorów tego sportu. Popularnymi miejscowościami dla miłośników „ślizgania się” po falach są także akweny wodne Francji, Hiszpanii, Grecji (wyspa Rodos), Włoch i Chorwacji.

Polskie akweny wodne

Mekką polskich windsurfingowców jest Zatoka Pucka, gdzie wiatr jest sprzyjający i woda raczej płytka. Rewa przyciąga co roku licznych amatorów speedu. Plaża w Dębkach nad Bałtykiem wyróżnia się dobrymi warunkami do uprawiania funboardu, czemu sprzyjają wiatry bryzowe i regularne fale. Działa tam także szkoła windsurfingowa. Deskarzy można spotkać również nad polskimi jeziorami, choć panujące tam warunki nie są najlepsze do surfowania: zalesione brzegi i niesprzyjające, zmienne wiatry utrudniają trening lub sportowe hobby. Dla początkujących, którzy stawiają pierwsze kroki w sporcie przeznaczone są kursy windsurfingu nad jez. Gardno, jez. Probarskim, jez. Dargin, jez. Dobskim i jez. Czos w pobliżu Mrągowa, tam również znajdują się sklepy ze sprzętem i można uzyskać fachowe porady.

Ewolucja żagli i deski

W ciągu ostatnich kilkunastu lat zmieniły się kształty i wielkości desek, jak również rozmiar samego żagla - od ogromnie rozbudowanego górą żagla, rozpiętego na dwóch „masztach”, ustawionych w kształcie litery V aż do małego, jednostronnie profilowanego żagiel-lotnia, przymocowanego przegubowo do króciutkiego pomocniczego masztu, pozwalającego na wykonywanie regularnych lotów po skoku na fali. Początkowo zawodnicy „ślizgali się” po wodzie na długich, ciężkich deskach z mieczem.

Z czasem długość deski zaczęła się znacznie zmniejszać i obecnie modne są tzw. krótkie deski. W funboardzie deska ma długość od 2,40 - 2,85 metra, pozbawiona miecza jest znacznie lżejsza, dzięki temu zawodnicy osiągają znaczne prędkości na wodzie. Rozmiar żagla ma znaczenie drugorzędne - dozwolone są różne powierzchnie żagli.

Rodzaje desek

Deska typu wave (fala) przeznaczona jest do skoków i ewolucji na wodzie, np. wykonywania salta do przodu, do tyłu lub do góry (czasem skaczą nawet 2,5 metra do góry). Deska slalomowa służy do pływania, natomiast na desce typu freeride można wykonywać skoki na fali oraz pływać po jej powierzchni. W formule windsurfing najbardziej popularną deską jest tzw. deska słabo wiatrowa, charakteryzująca się dużą wypornością oraz niewielką długością. Takie rozwiązanie techniczne pozwala na wykorzystanie nawet niewielkiego wiatru do wejścia w ślizg, co dodatkowo umożliwiają również olbrzymie żagle. W klasie olimpijskiej - Mistral, zawodnicy używają specjalnej deski - długiej, zaopatrzonej w miecz, z dwiema powierzchniami żagla, która wymaga umiejętności surfowania niemal w każdych warunkach - zarówno przy dużej, jak i niewielkiej sile wiatru.

źródło: www.fit.pl