Rok 1942, II wojna światowa. Niemiecka marynarka zajmuje radziecki holownik na Morzu Białym. Młody, przerażony marynarz zdradza przyjaciela i zabija go na żądanie wroga. Myśli, że w ten sposób uratował własne życie, ale niespodziewany wybuch zatapia statek. Rok 1942, II wojna światowa. Niemiecka marynarka zajmuje radziecki holownik na Morzu Białym. Młody, przerażony marynarz zdradza przyjaciela i zabija go na żądanie wroga. Myśli, że w ten sposób uratował własne życie, ale niespodziewany wybuch zatapia statek.
On sam uważa się jednak za wielkiego grzesznika. Jaki jest związek między historią młodego marynarza i tajemniczym mnichem?
Gdzieś na północy Rosji w niewielkim prawosławnym klasztorze mieszka wyjątkowo nietuzinkowy człowiek. Jego dziwaczne zachowanie dezorientuje i wprawia w zakłopotanie jego braci mnichów. Ci, którzy odwiedzają wyspę, wierzą, że posiada on moc uzdrawiania, egzorcyzmowania demonów i przepowiadania przyszłości. On sam jednak uważa się za człowieka niegodnego szacunku z powodu grzechu, który popełnił w młodości. Film jest przypowieścią, która łączy realia życia codziennego w Rosji z rytuałem zakonnym i porządkiem zajęć w klasztorze.
MFF Wenecja 2006
Reżyser Paweł Łungin i operator Andriej Żegałow w migoczącym świetle odmalowali niezwykłe obrazy skalistego obozowiska na krańcu ziemi i galerię zamieszkujących go wynędzniałych dusz. Nakręcili również naprawdę imponujące sceny w wypełnionej bizantyjskim przepychem i ikonami cerkwi.
Dimitri Eipides, MFF Toronto 2006
Ten film może wydać się zbyt radykalny. Hegemonia indywidualizmu i wolności osobistej sprawiła, że we współczesnym świecie zapanował triumf egoizmu. Dlatego zmuszeni jesteśmy, żeby wrócić do dylematów, które, jak sądziliśmy, zostały już rozwiązane.
Paweł Łungin
Prasa
„To jest niewiarygodne, że „Wyspa” Łungina jest tak bliska tematycznie ostatniej powieści Michela Houellebecka Le possibilite d ‘une isle. W tym sensie film ten jest bardzo współczesny pod względem swoich dążeń religijnych. Jest to próba odnalezienia zbawienia poprzez wiarę”.
„Poszukiwanie przez starszego Anatolija znaczenia jego misji i drogi prowadzącej go od morderstwa do przebaczenia zostało zręcznie przedstawione przy użyciu elementów rozrywkowych
i dydaktycznych. Każdy widz może odnaleźć w „Wyspie” to, co chce zobaczyć: naiwne życie świętych lub nieco inną wersję „Egzorcysty”.
Gazeta „Izwiestia”
„…film Łungina podzielił krytyków filmowych na dwie grupy. Obydwa obozy zgadzają się, że jest to niezwykłe dzieło. Znany ze stosowania intensywnych i jaskrawych kolorów, Łungin tym razem stworzył surowy i prawie jednobarwny świat. Film ten przypomina „Nagą wyspę” według Kaneto Shindo”.
Gazeta „Moskowskije nowosti”
Reżyseria: Paweł Łungin
Scenariusz: Dmitrij Sobolew
Obsada:
Piotr Mamonow - Anatolij
Wiktor Suchorukow - Filaret
Dmitrij Diużew - Jow
Jurij Kuzniecow - Tichon
Wiktoria Isakowa - Nastia
Nina Usadowa – Wdowa
Jana Jesipowicz - Dziewczynka
Olga Demidowa - Kobieta z dzieckiem
Aleksiej Zielenskij - Młody Tichon
Timofiej Tribuncew - Młody Anatolij
Grisza Stiepunow - Dziecko
Siergiej Burunow - Adiutant
Główny producent: Siergiej Szumakow
Producent: Paweł Łungin
Zdjęcia: Andriej Żegałow
Muzyka: Władimir Martynow
Dyrektorzy artystyczni: Igor Kocariew, Aleksandr Tolkaczew
Kostiumy: Jekatierina Dyminskaja
Charakteryzacja: Waleria Nikulina
Dźwięk: Stefan Albinie, Władimir Litrownik
Montaż: Albina Antipienko
Drugi reżyser: Natalia Liaszenko
Kierownik obsady: Tatiana Maksakowa
Operator: Jurij Nilokajew
Kierownik produkcji: Wadim Koryuzlow
Szczegóły: Rosja, 2006, 112min
Strona oficjalna: www.ostrov-film.ru
Premiera: kino (Polska) 03.10. 2008
Dystrybutor: 35mm, www.35mm.com.pl
Inne tytuły: USA: The Island, Rosja: Ostrov
Nagrody:
2007 Nominowany do Nagrody Głównej na MFF w Sundance
2007 NIKA Grand Prix w kategoriach:
Rola pierwszoplanowa – Piotr Mamonov
Rola drugoplanowa – Viktor Suchorukow
Najlepszy reżyser – Paweł Łungin
Najlepszy Film
Najlepsza ścieżka dźwiękowa
Najlepsze zdjęcia
Na podstawie materiałów dystrybutora
poleca:
