Opowieść o Bronisławie Zielińskim (1914-1985), znakomitym tłumaczu, przyjacielu Ernesta Hemingwaya, Johna Steinbecka i Trumana Capote. Zawiera obszerne fragmenty nigdy niepublikowanego dziennika, a także nieznane unikatowe zdjęcia z archiwum Zielińskiego, m.in. reprodukcje fotografii z dedykacjami Hemingwaya i Steinbecka.
Bronisław Zieliński przed wojną ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy
Kawalerii w Grudziądzu. We wrześniu 1939 walczył w 1 Pułku Szwoleżerów
Józefa Piłsudskiego. Dostał się do sowieckiej niewoli, z której uciekł.
Brał udział w Powstaniu Warszawskim. W 1947 został aresztowany i
osadzony w więzieniu na Mokotowie, skąd go przeniesiono do Rawicza i
zwolniono w 1950 roku. Jako tłumacz zadebiutował w 1951 i tak
rozpoczęła się jego przygoda z literaturą angielską i amerykańską.
Korespondował z Capotem i Hemingwayem, który nawet zaprosił go do
swojej posiadłości, gdzie wspólnie polowali. Capote w jednym z listów
zastrzegł, że tylko Bron może przełożyć na polski jego najsłynniejsze
dzieło "Z zimną krwią".