Znakomity, irański obraz. Bez żadnych efektownych środków reżyserka Manijeh Hekmat zrobiła piękny i prowokacyjny dramat rodzinny, film o trzech pokoleniach Iranek zawieszonych między tradycją a nowoczesnością. Paweł T. Felis, ,,Gazeta Wyborcza. Sześć lat po kontrowersyjnym debiucie Więzienie kobiet (Women's Prison; 2002) Manijeh Hekmat powraca przejmującym, realistycznym dramatem o irańskich kobietach, które dzieli przepaść mentalna, obyczajowa i kulturowa.
Trzy kobiety z różnych pokoleń - babka, matka i córka, są zagubione we współczesnym świecie.
Przebojowa, 40-letnia Minou, konserwator dywanów, szuka swojej córki Pegah, która od kilku dni jest poza domem i nie odbiera telefonu. W międzyczasie Minou musi zawieźć chorą na amnezję matkę do lekarza. Po drodze jednak postanawia spotkać się z handlarzem, od którego chce odzyskać drogocenny, historyczny dywan obiecany wcześniej Narodowemu Muzeum Dywanów. Mimo, że udaje jej się go odzyskać (a raczej bezczelnie zabrać) niebawem traci go z oczu, podobnie jak matkę. W tym czasie Pegah wędruje przez pustynne tereny Iranu wraz z nowo poznanym autostopowiczem, którego podwozi do wykopalisk archeologicznych. Chłopak od razu zauważa zagubienie i kryzys Pegah. Dla rozwiedzionej Minou bezskuteczne poszukiwania matki, córki i dywanu stają się pretekstem do rozmyślań nad własnym życiem. Dochodzi do wniosku, że tak naprawdę nie zna własnej córki. Podczas swych oddzielnych wędrówek, te trzy kobiety odnajdują własną tożsamość. Jednak czy są w stanie odnaleźć się nawzajem, by ocalić swe dziedzictwo i dom rodzinny?
Motywem łączącym te trzy historie jest dywan, który pojawia się w życiu każdej z nich w innych okolicznościach. Dywan ma w Iranie szczególne znaczenie. To jeden z najważniejszych obiektów sztuki, mający ponadczasową wartość, analogiczną do wartości obrazów w kulturze Zachodu.
FILM WEJDZIE DO POLSKICH KIN 2 STYCZNIA 2009
poleca:
