Druga część "Salonu III Rzeczpospolitej" trafiła do księgarń

Wrocławianom był znany jako twórca i gospodarz salonu, w którym od 1996 roku w piątkowe wieczory dyskutowali uczeni, twórcy kultury, politycy, a także młodzi naukowcy i studenci. Choć salon był jedynie ciasnym, umeblowanym przypadkowymi krzesłami mieszkaniem w plombie przy ul. Pasteura, otwierał umysły, inspirował, uczył kultury dyskusji i życzliwego traktowania oponentów. Debaty inicjowali goście specjalni. Byli wśród nich: i filozof Leszek Kołakowski, i happener Waldemar "Major" Fydrych, twórca szczepionki przeciw polio Hilary Koprowski i fizyk-noblista Gerardus 't Hooft, kardynał Henryk Gulbinowicz i rabin Ron Hoffberg, Ryszard Kapuściński i Jan Nowak-Jeziorański, Lech Wałęsa i Lech Kaczyński. Nikt tu nie trafił bez osobistego zaproszenia gospodarza, który z matematyczną precyzją komponował skład dyskutantów tak, aby uzyskać mieszankę możliwie najbardziej wybuchową.

Pomysł udokumentowania wieczorów przy ul. Pasteura należy do prof. Stanisława Beresia z Uniwersytetu Wrocławskiego - bywalca salonu. Pod jego opieką studenci spisali z taśm magnetofonowych i opracowali 16 wybranych dyskusji o medycynie, genetyce i informatyce, które złożyły się na pierwszy tom. Książka ukazał się w 2006 roku nakładem Oficyny Wydawniczej Atut. Przedsięwzięcie wsparli finansowo rektoruczelni, dziekan Wydziału Filologicznego i szef ówczesnej katedry dziennikarstwa.

Do pracy na drugą częścią "Salonu III Rzeczpospolitej" Stanisław Bereś zaprosił dr Urszulę Glensk z Instytutu Dziennikarstwa UWr. Tom ten dokumentuje 25 wieczorów poświęconych fizyce, matematyce, bioinformatyce, biologii, prawu, medycynie, ekonomii, architekturze, literaturze i teatrowi. Każdy rozdział zawiera biogram głównego gościa z jego zdjęciem, wykład wprowadzający do dyskusji i zapis debaty. Cenne dla czytelnika są przypisy, z których dowiemy się, czym był projekt Manhattan, a kim Bakunin, kiedy zbudowano Hotel Monopol i czemu Japonki nie chorują na osteoporozę. Ponad 40 fotografii Piotra Łużnego przybliża wyjątkowy klimat spotkań.

- Nie wahałam się ani chwili, gdy prof. Bereś zaproponował mi udział w projekcie. Bardzo lubiłam Profesora Dudka, podziwiałam wyjątkowy, niedzisiejszy charakter jego działalności. Uważałam też, że dla moich studentów będzie to wspaniałe ćwiczenie. Niestety dla wielu okazało się zbyt wielkim wyzwaniem. Musieli przetworzyć pięciogodzinne nagranie na narrację pisaną, co wymagało dokonania selekcji materiału, wyeliminowania powtórzeń, dopracowania stylistycznego zdań języka mówionego. Moi seminarzyści zdołali opracować tylko 9 z 25 rozdziałów - mówi Urszula Glensk.

Stanisław Bereś nie ukrywa, że część pomocników wycofała się w trakcie pracy. Niektórzy jednak tak pogłębili swą wiedzę z nauk ścisłych i przyrodniczych, że w czasie autoryzacji bohater spotkania nie wierzył, że osobą opracowującą był student dziennikarstwa a nie adept matematyki czy biologii.

- Debaty spisane, choć nie oddają atmosfery spotkań, pozwalają odbiorcy na wielokrotne powracanie do tematu, spokojne przemyślenie poruszanych kwestii i przyswojenie informacji - ocenia Urszula Glensk.

Książka miała premierę w piątek 20 marca w Ossolineum, gdzie zebrali się uczestnicy dawnych spotkań u Profesora Józefa Dudka. 50 egzemplarzy rozeszło się w 10 minut. Od poniedziałku będzie dostępna w Kapitałce przy pl. Nankiera 17, w Księgarni Naukowej przy ul. Kuźniczej 30/33, Pod Arkadami przy ul Świdnickiej 49 i w siedzibie Oficyny Wydawniczej Atut przy ul. Kościuszki 51 A.

(mpl)

Publikacja otrzymała dotacje dyrektora Wydziału Kultury Urzędu Miejskiego, rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, dziekana Wydziału Filologicznego UWr i dyrektora Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej UWr.