Dziennik Nimfomanki

Jednocześnie cały czas poszukuje prawdziwej miłości, nie wiedząc, co to słowo tak naprawdę znaczy. Czy w świecie płatnego seksu można odnaleźć miłość swego życia?

Premiera Dziennika nimfomanki w Hiszpanii odbiła się szerokim echem w tamtejszych mediach i poruszyła widzów. Katolicka społeczność była oburzona tematyką filmu, a plakat wywołał w Madrycie tak wiele kontrowersji, że ostatecznie został wycofany.

Książka Valérie Tasso „Dziennik nimfomanki” ukazała się na polskim rynku nakładem wydawnictwa Świat Książki.

Fragmenty recenzji, które pojawiły się w hiszpańskiej prasie:

„Fantastyczna gra aktorska Belén Fabry, która porusza widza do głębi. Równie dobre role aktorek drugoplanowych, nieznanych szerszej publicznosci: Llum Barrery i Judith Diakhate”  Eduardo Galán, Voz de Galicia

„Znakomita interpretacja Belén Fabry, która doskonale poradziła sobie z tą odważną rolą. Film, który przypomina nam erotyczne klasyki z lat 70-tych, np. Emanuele”

C.L. Lobo, Razon

„Bezpretensjonalność, z jaką kobiety w Dzienniku nimfomanki pokazują swoją seksualność jest zarówno skandalizująca jak i zaskakująca”

Eduardo de Vicente, Exit

„Christian Molina wybierając estetykę pełną elegancji upiększa wszystko, co ma związek z seksem” I.C., Cinemania

„Belén Fabra energicznie i z przekonaniem wciela się w rolę świadomej siebie kobiety, potrafiącej kontrolować swoją moc uwodzenia” Jordi Costa, País

VALERIE TASSO - OD ŻYCIA DO KSIĄŻKI

Valérie Tasso urodziła się we Francji. Po zrobieniu dyplomu z ekonomii i zastosowania języków obcych, kontynuowała studia i otrzymała tytuł MBA. Następnie pracowała jako dyrektor w hiszpańskiej firmie. Opanowała biegle pięć języków. Tak przedstawia się „akceptowalna” społecznie część jej życiorysu.

Pewnego dnia, ta wykształcona i odnosząca sukcesy zawodowe kobieta, odkrywa, że dotychczasowe życie ją nuży - myśli, że osiągnęła już wszystko i odczuwa przesyt. W dodatku, nagle opuszcza ją chłopak, zabierając ze sobą wszystkie oszczędności. Valérie postanawia oddać się czemuś, co przynosi jej największą radość – a jest to seks. Swoje postanowienie wprowadza w życie szybko i w sposób radykalny, rezygnując z zachowywania pozorów i poddawania się społecznym konwencjom. Kierowana bardziej ciekawością, niż  problemami finansowymi, w które wpędził ją zdradliwy kochanek, zaczyna pracować jako ekskluzywna prostytutka.

Wywodząca się z klasy średniej wyrafinowana Francuzka, pewnością siebie i sprytem niezwykle skutecznie uwodzi swoich hiszpańskich kochanków. Okazuje się, że wbrew przewidywaniom, nowe życie niesie ze sobą wiele uroków, z których dziewczyna chętnie korzysta. Praca prostytutki odkrywa przed nią nowy, nieznany świat doznań –

w przypadkowym seksie z nieznajomymi, Tasso odnajduje możliwość wyrażenia swojej osobowości. Zatraca się tak bardzo, że aby zacząć kontrolować to, co robi, spisuje nazwiska swoich klientów oraz wszelkie szczegóły zażyłości z nimi w formie pamiętnika. Książka Dziennik nimfomanki stanowi zapis jej wyznań, w których Tasso, z zaskakującą otwartością, opisuje szczegóły swoich erotycznych przeżyć. Jak określa autorka, jest to szczera opowieść o damskiej seksualności i dążeniu kobiety do akceptacji społecznej poprzez jej ciało.

Valérie Tasso była prostytutką przez sześć miesięcy – zrezygnowała z tej profesji, gdy tylko zaspokoiła swą ciekawość i zdobyła konieczne doświadczenie. Obecnie, po uzyskaniu doktoratu w dziedzinie seksuologii, jak sama mówi „łączy ze sobą słowa, by tworzyć książki”. Prowadzi także badania i wykłady.

Tasso określa samą siebie jako “wolnomyślicielkę, zawodowego obrońcę wolności i osobę dość swobodną”. W życiu osobistym znalazła odpowiedź na wszystkie pytania, jakie mogła postawić, w związku ze swoimi zainteresowaniami seksualnymi. Czerpała wiedzę nie tylko z teoretycznej refleksji, lecz również z własnej, odważnej egzystencji. Na tej podstawie zidentyfikowała społeczne pułapki, jakie wiążą się z seksem i wyciągnęła wnioski. Twierdzi, że “każdy, kto ignoruje słuszność reguł, skazany jest na ich przestrzeganie.”