Ponad 140 dokumentów na 6. PLANETE DOC REVIEW

PLANETE DOC REVIEW odbędzie się w dniach 8-17 maja w warszawskiej Kinotece oraz w aż 19 innych miastach w dniach 8-10 maja w ramach WEEKENDU Z CYFROWYM PLANETE DOC REVIEW. Najlepsze filmy dokumentalne świata podczas tegorocznego PLANETE DOC REVIEW zostaną przedstawione w następujących sekcjach: Nauki polityczne, Fetysze i kultura, Bohaterowie są wśród nas, Historie intymne, Klimat na zmiany, Art Doc, Muzyka i wolność, M(A)U(E)R - rewolucja 1989 roku w polskim i niemieckim filmie dokumentalnym, Animadoc - sekcja animowanego dokumentu, Iran gate - panorama współczesnego Iranu, Retrospektywa mistrza - Nikolaus Geyrhalter oraz DOC ALLIANCE - prezentacja 5 filmów wybranych przez 5 współpracujących festiwali (PLANETE DOC REVIEW, Visions du Reel, Doc Leipzig, Doc Jihlava i CPH DOX).

Konkursy 6. PLANETE DOC REVIEW to: konkurs główny o Nagrodę Millennium dla filmów pełnometrażowych, Nagroda Magic Hour dla filmów do 70 min. ufundowana przez PISF, Nagroda Publiczności tradycyjnie ufundowana przez kanał dokumentalny PLANETE, Nagroda Green Warsaw Award dla najlepszego filmu o ekologii, Nagroda Amnesty International oraz Nagroda Jury Dialogu Ekumenicznego. Ogłoszenie wyników festiwalu nastąpi w sobotę 16 maja.

Polską premierą w konkursie Magic Hour będzie długo oczekiwany dokument Andrzej Wajda: róbmy zdjęcie!. Film jest niezwykłym portretem reżysera zrealizowanym podczas zmagań na planie jego najbardziej osobistego i nominowanego do Oskara Katynia. Pokazuje ogrom filmowej maszynerii oraz charakter i osobowość najbardziej uznanego polskiego reżysera, laureata Oskara za całokształt twórczości. Tylko na planie zdjęciowym możemy przekonać się, jaki Andrzej Wajda jest naprawdę - niezwykły ze względu na swoją wrażliwość, pasję i poczucie misji. Film jest dziełem zespołowym młodych reżyserów skupionych w Zespole Filmowym PALADINO (Macieja Cuske'go, Thierry'ego Paladino, Marcina Sautera i Piotra Stasika). Są oni jednymi z najlepszych dokumentalistów młodego pokolenia, a ich filmy to pełne humoru i życzliwości obserwacje prezentujące nowy sposób patrzenia na rzeczywistość.

W ramach PLANETE DOC REVIEW odbędzie się także wiele debat powiązanych tematycznie
z sekcjami filmowymi. W sobotę 9 maja, po emisji Wieku głupoty, we współpracy z tygodnikiem Polityka i Krytyką Polityczną, w Kinotece oraz w 10 innych kinach w Polsce (w ramach CYFROWEGO WEEKENDU Z PLANETE DOC REVIEW) odbędzie się panel dyskusyjny na temat związków polityki
i ekologii. W poniedziałek 11 maja po polskiej premierze najnowszego obrazu Bartka Konopki Królik po berlińsku rozpocznie się debata z udziałem Andrzeja Wajdy o przedstawianiu wydarzeń 1989 roku poprzez sztukę filmową. W czwartek 14 maja, po filmie W świętym ogniu rewolucji Jacek Żakowski przeprowadzi rozmowę z Garri Kasparowem na temat opozycji w Rosji. Dla zainteresowanych sytuacją w Iranie w niedzielę 17 maja przygotowano panel z filmowcami, których obrazy o Iranie będzie można zobaczyć na festiwalu. Będą to reżyserzy z Iranu i innych krajów, m.in. Petr Lom, autor Listów do prezydenta i Nahid Persson, reżyserka dokumentu Królowa i ja.


Podczas festiwalu, poza konkursami, odbędą się także pokazy specjalne wybitnych filmów:


Będzie głośno (It might get loud), USA, 2008
Twórcom kina rzadko udaje się przeniknąć przez pełną splendoru otoczkę życia legend rocka. Zdobywca Oscara Davis Guggenheim (Niewygodna prawda) prezentuje osobiste relacje przedstawicieli trzech pokoleń wirtuozów gitary elektronicznej: The Edge'a (U2), Jimmy'ego Page'a (Led Zeppelin) i Jacka White'a (The White Stripes). Podstawą akcji filmu jest jeden dzień, gdy wszyscy trzej po raz pierwszy spotkali się, żeby rozmawiać, wzajemnie się uczyć i grać. Będzie głośno pozwala zobaczyć, jak każdy z nich wypracował swoje unikalne brzmienie i styl gry na ulubionych instrumentach, czyli najprzeróżniejszych gitarach. Film skupia się na muzycznym buncie artystów, ukazując ważne dla nich miejsca oraz niecodzienne dyskusje na temat sposobów i powodów komponowania, a widzowie stają się świadkami intymnych chwil i mają okazję usłyszeć nowe utwory bohaterów.

Uchwycić rzeczywistość (Capturing reality), Kanada, 2008
"Prawdziwe życie jest ciekawsze od czegokolwiek, co jesteśmy w stanie wymyśleć" - twierdzi Kevin Macdonald, autor głośnego Czekając na Joe. "Kino w pełni autorskie to najbardziej wyzwolona forma ekspresji. Daje całe spektrum możliwości. Tak naprawdę to sposób patrzenia na rzeczywistość" - tłumaczy Errol Morris, inny z reżyserów zaproszonych do udziału w filmie Pepity Ferrari Uchwycić rzeczywistość.
Dokumentaliści to szczególna i wyjątkowa grupa twórców. Gatunek wymaga od nich pracy w stałym napięciu i ogromnego poświęcenia, choć są potem mało wynagradzani. Zdarza się, że podejmowane przez nich tematy narażają ich na niebezpieczeństwo lub kończą się tragedią, zdarza się, że filmowcy związują się psychicznie z bohaterami lub realizacje ciągną się latami. Dokumenty ciągle jednak powstają i cieszą się coraz większą popularnością. "Zanim zaczniesz, musisz wiedzieć, co naprawdę interesuje cię w historii" - mówi inny z reżyserów.
Pepita Ferrari zaprosiła grupę najbardziej cenionych filmowców. Są wśród nich: Werner Herzog, Hubert Sauper, Kavin Macdonald, Nick Broomfield, Scott Hicks i Peter Wintonick. Poprosiła ich
o odpowiedź na pytanie, dlaczego robią dokumenty, skąd biorą pomysły, czy film może uchwycić rzeczywistość i jakie kwestie etyczne pojawiają się, gdy nagrywa się czyjeś prawdziwe życie? Reżyserzy opowiadają o pracy nad konkretnymi tytułami i dochodzą do punktu, w którym każdy z nich może wyłożyć swe artystyczne credo. Dzięki temu film przypomina jedyną w swoim rodzaju lekcję mistrzowską.


Polański - ścigany i pożądany (Polanski - Wanted and Desired), USA, 2008
Rok 1977. Roman Polański, który po sukcesie Chinatown i Dziecka Rosemary ma u stóp cały filmowy świat, zostaje oskarżony o uprawianie seksu z 13-letnią dziewczynką i aresztowany w Los Angeles. Reżyser staje się ofiarą bezprecedensowego w dziejach Hollywood medialnego spektaklu. Akt oskarżenia prezentuje 37-letni członek kongregacji mormońskiej. Tabloidy piszą o organizowanych przez Polańskiego satanistycznych orgiach. Sędzia przed ogłoszeniem wyroku zwierza się znajomemu, że "da popalić temu polskiemu sukinsynowi". Polański ucieka ze Stanów w dniu ogłoszenia wyroku, łamiąc zasady zwolnienia warunkowego. Nie wraca tam już nigdy. W 2003 roku Oscara za film Pianista odbiera w jego imieniu Adrien Brody.
Marina Zenovich poświęciła 5 lat swojego życia na rozjaśnienie mroków tamtego procesu. Powstał film fascynujący, wyciągający na światło dzienne nieznane wcześniej fakty. Pojawiają się w nim ludzie, którzy nigdy dotąd nie wypowiadali się w tej sprawie. Dla części z nich jest to okazja, by zadośćuczynić Polańskiemu - po latach wydaje się, że historia była wielkim błędem amerykańskiego sądownictwa, a proces skandaliczną mieszanką uprzedzeń, niepohamowanych ambicji i chęci zaspokojenia społecznej żądzy odwetu na przybyszu znikąd, który w kilka lat podbił Fabrykę Snów. Sędziowie w kwestiach moralności nie byli lepsi od oskarżonego - sędzia Laurence Ritterband zmieniał narzeczone jak rękawiczki, gustując zwłaszcza w tych młodszych o kilkadziesiąt lat. Uwielbiał prowadzić sprawy gwiazd - wcześniej rozwodził Elvisa Presley'a i ustanawiał ojcostwo Cary'ego Granta. Dopytywał dziennikarzy śledczych, jaki powinien wydać wyrok Polańskiego. Część amerykańskich mediów widziała Polańskiego jako "dziwacznego karła mówiącego ze śmiesznym akcentem". Podczas gdy dla europejskich dziennikarzy był on wielkim artystą, który padł ofiarą purytańskiej moralności i hipokryzji, dla ich kolegów zza oceanu stał się obcym, któremu należało dać nauczkę. Reżyserka, umiejętnie wplatając w narrację fragmenty filmów Polańskiego, udowadnia, że ci, którzy go sądzili, brali fikcję za rzeczywistość. W ich oczach to on był diabłem gwałcącym Mię Farrow w Dziecku Rosemary. Jeden z nich zauważa, że w każdym z jego filmów występuje kąpiąca się kobieta i dybiący na nią mężczyzna. W realnym świecie nie było inaczej, wszak oskarżony dopadł swoją ofiarę w jaccuzi…

Yes-meni naprawiają świat (Yes men fix the World), Francja, 2009

"Czy można naprawić dzisiejszy świat?"- proste, wręcz naiwne pytanie stało się kołem zamachowym działań dwóch alterglobalistów: Andy'ego Bichlbauma i Kurta Engfehra. Duet wygłasza prowokacyjne przemówienie na konferencji firm naftowych oferując nowy produkt - paliwo z ludzkiego mięsa. Udając przedstawicieli rządu USA Yes-meni obiecują naciągniętym przez deweloperów mieszkańcom Nowego Orleanu uczciwe inwestycje. Zdemaskowani wykorzystują zainteresowanie mediów. "Dokąd chciwość zaprowadzi ludzi?" - pytają. Po części documentary, po części mocumentary w stylu Michaela Moore'a, film Bichlbauma i Engfehra błyszczy humorem i zachwyca prostotą przekazu. Autorzy dotykają w nim najbardziej palących problemów współczesności: ekologii niesprawiedliwości socjalnej i globalnego kryzysu.


Szczegóły przeglądu oraz festiwalu Planete Doc Review 2009 będą opublikowane na stronie www.docreview.pl


Organizatorem festiwalu jest Against Gravity Sp. z o.o., głównym partnerem kanał dokumentalny PLANETE.