Najlepsza powieść francuska roku 2005 (nagroda FNAC). Jej symbolicznym spoiwem jest mroczna baśń o ogrze, mitycznym potworze, który zamordował w lesie dwójkę dzieci. Akcja Śmiechu ogra toczy się w Europie na przestrzeni kilkudziesięciu lat – od roku 1941 na Ukrainie (masakra Żydów w Kramaniecku), poprzez lata 60. w Niemczech i w Paryżu, po czasy współczesne. Opowiada o trudnej miłości francuskiego rzeźbiarza Paula i Clary, córki lekarza Wehrmachtu – pary żyjącej współcześnie, lecz zmagającej się z przechodzącym z pokolenia na pokolenie, jak złowieszczy śmiech ogra, przekleństwem przeszłości.
Wielopłaszczyznowa opowieść Pierre’a Péju jest jednocześnie powieścią wojenną, miłosną, jak i filozoficznym dociekaniem natury zła. Autor wydobywa na światło dzienne najskrytsze uwarunkowania ludzkich postępków; wskazuje wagę „nieszczęścia z opóźnionym zapłonem”, które czai się pod powierzchnią rzeczy.
Pierre Péju (ur. 1946) – urodzony w rodzinie liońskich księgarzy francuski powieściopisarz i eseista, znawca romantyzmu niemieckiego, zainteresowany filozofią dzieciństwa i dzieciństwem filozofii. Studiował filozofię na Sorbonie, obecnie jest dyrektorem programowym paryskiego Collège International de Philosophie i redaktorem prowadzącym działu niemieckiego serii Collection romantique w wydawnictwie José Corti. Opublikował kilkanaście książek, wśród nich francuski bestseller kilku pokoleń La petite fille dans la forêt des contes oraz poruszającą Siostrzyczkę Ewę od kartuzów (
poleca:
