Miło nam poinformować, iż tom wierszy Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego Dzieje rodzin polskich został laureatem pierwszej edycji Nagrody Literackiej „Gdynia” w kategorii „poezja”. Ogłoszenie wyników nastąpiło w czwartek, 7 grudnia, na uroczystej gali w Pomorskim Parku Naukowo-Technicznym w Gdyni. Więcej informacji o nagrodzie: http://www.nagrodaliterackagdynia.pl/. „Tkaczyszyn-Dycki […] wydał już kilka tomików poetyckich, ma swoją publiczność, ale nie przebił się jeszcze do szerokiego kręgu odbiorców. Ta nagroda może mu pomóc przekroczyć ten próg” (Jacek Trznadel).
W Dziejach rodzin polskich tragizm łączy się z groteską, a liryzm z trywialnością, tworząc niespotykaną, poruszającą jakość estetyczną. Muzyczna, wielogłosowa struktura tego złożonego z pięćdziesięciu wierszy tomu krystalizuje się wokół powracającego motywu umierającej matki.
„To poezja funkcjonująca poza popularnymi idiomami, poza mainstreamem. A jednak niemożliwa do pominięcia. Zaskakująca, wytrącająca z rzeczywistości i zapadająca głęboko w mówienie-myślenie o śmierci. Wiersz Dyckiego to natręctwo, które fascynuje i udziela się czytelnikowi” (Agnieszka Wolny-Hamkało, „Gazeta Wyborcza”).
Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki (ur. 1962) – poeta, świadomie pozostający na obrzeżach życia literackiego, obdarzony licznym gronem oddanych czytelników i życzliwie towarzyszących mu krytyków. Opublikował m.in. tomy wierszy: Peregrynarz (1992), Młodzieniec o wzorowych obyczajach (1994), Kamień pełen pokarmu (1999), Przyczynek do nauki o nieistnieniu (2003) oraz zbiór zapisków Zaplecze (2002). Młodzi krytycy skupieni wokół pisma „Ha!art” poświęcili mu książkę „jesień już Panie a ja nie mam domu”. Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki i krytycy (2001). Laureat m.in. Nagrody im. Barbary Sadowskiej (1995). Mieszka w Warszawie.
poleca:
