Ciało i pamięć

Ciało i pamięć – to słowa kluczowe. Są też inne: góry, śmierć, czas, Zagroda... Poetycki język Michała Jagiełły jest oszczędny, ale precyzyjny. Dzięki temu lektura jego wierszy układa się w czytelną fabułę: przejmująco szczere, czasem bolesne, często pełne ciepła wspomnienia o ludziach i miejscach. I dokonywanych wyborach – tych najtrudniejszych.

O Autorze:

Michał Jagiełło

Michał Jagiełło – miłośnik gór, taternik i działacz TOPR, autor tomów: Obsesja oraz Obsesja i inne góry, tryptyku Trójkątna turnia, Za granią grań, Jawnie i skrycie, a także wielokrotnie wznawianej książki Wołanie w górach. Wypadki i akcje ratunkowe w Tatrach. Znany jest również jako wieloletni dyrektor Biblioteki Narodowej, aktywny animator kultury, publicysta i poeta. W roku 2008 Iskry wydały jego Sosnę i psa. Poemat z Zagrody.

Fragment książki

Na krawędzi

Dziczeje, a tu śnieg, słońce, granie dymiące

poświatą wiatru, damskie kolano i męskie

podudzie – do zwiezienia, co przecież zawsze

dobrze robi na ratowanie ego. Dziczeje

z uczucia, które ponoć nie przystoi siwemu.

Liturgia wieczoru, komunia dawania i brania –

wzajemność. Krzew gorejący, krzak marniejący.

Tak niewiele przed tobą. Byle tylko nie skowyczeć

z żalu.

Ruszyć na narty z kłębkiem rozpaczy pospolitej

może uda się zaplątać ją w stromiznę

nie myśleć skurczowo stwarzać świat

w mroźnym słońcu właśnie podchodzisz

rodzinnym polem grającym zmrożoną grudą

w świętość zwyczajnego uspokoić ręce

przecież pamiętają dotyk zapach westchnienie

okrzyk szept i łzę.

Przekazać Zakwitłej Goryczą, że – mimo wszystko –

obdarowanie.

Zapnij klamry butów, oczyść podeszwy,

ułóż się w skos stoku.

Chleb masło wino oliwa ser ryba.

Przemywanie twarzy nagość.

Narty domagają się skrętu –

na krawędziach.