Ziemia i popioły
Most, wyschnięta rzeka i droga, która ginie na horyzoncie. W tym pejzażu jak z końca świata - starzec Dastagir i mały chłopiec. Jesteśmy w Afganistanie w czasie wojny ze Związkiem Radzieckim. Dastagir z wnuczkiem wybierają się w drogę do syna Dastagira, Murada, który pracuje w odległej kopalni. Mają dla niego hiobowe wieści: cała wioska, w której mieszkali, zniknęła wskutek bombardowania, zginęła matka Murada, jego żona i brat. Pozostał tylko stary ojciec i synek, ogłuchły wskutek wybuchu.
Dastagir jest zupełnie sam, nie może nawet rozmawiać z ogłuchłym i nierozumiejącym swego kalectwa dzieckiem. Nie wie jeszcze, że u kresu drogi usłyszy rzeczy, które zranią go równie mocno jak śmierć najbliższych.
Opowieść o Afganistanie, o bólu i o tym, co pozostaje ważne, gdy już niewiele jest do uratowania. Powolna, bardzo wyciszona książka - wbrew piekłu, które właśnie przetacza się przez świat bohaterów.
Atiq Rahimi - (ur. 1962r.) - wykształcony na Sorbonie afgański pisarz i reżyser, dzielący swój czas między Paryż i Kabul. Twórca pierwszej afgańskiej opery mydlanej i autor trzech książek w języku perskim, z których jedną - Terre et cendres (Ziemia i popioły) - przeniósł również na ekran. Film spotkał się ze sporym uznaniem krytyki, otrzymując w 2004 roku nagrodę specjalną na festiwalu w Cannes. Pierwszą napisaną po francusku - Kamień cierpliwości uhonorowano w roku 2008 prestiżową nagrodą literacką Goncourt.
poleca:
