Przepięknie wydana książka historyczna, daleka od obrazu tryumfującej zwycięskiej, powojennej Polski. Brutalna i prawdziwa, może wielu osobom nie przypaść do gustu, ale i wielu zachwyci swoim nieprawdopodobnym literackim realizmem. To mocne, niezmiernie emocjonalnie źródło historyczne jest bez wątpienia jedną z najbardziej cennych pozycji, jakie wydano w tej dziedzinie w ostatnich latach.
Tym bardziej, że okres powojennej Polski to niezbyt chlubny czas w naszej historii, a tym samym raczej pomijany lub przykryty przez propagandę. Marcin Zaremba nakreśla niesamowicie emocjonalny obraz powojennej Polski, pełen bandytów, najemników, obraz przepełniony nienawiścią i przemocą. Pokazuje społeczeństwo wyczerpane wojną i okupacją, niepewne jutra, przerażone, że być może zaraz wybuchnie kolejny konflikt zbrojny. To praca naukowa autora, ale jednocześnie powieść historyczna, nieprawdopodobnie wciągająca, bo tak bardzo inna od tego, co lansowano w środkach masowego przekazu. Nie ma najmniejszej wątpliwości, co do rozległej wiedzy historycznej autora, ale warto jest też podkreślić jego zdolność do utrzymania balansu pomiędzy wywodami teoretycznymi, a zabiegami literackimi, tak przecież ważnymi, jeśli chce się zainteresować szersze (to mniej naukowe) grono czytelników. Co by tutaj ukrywać, Zaremba po prostu umie pisać, na tyle dobrze, że nawet średnio zainteresowana osoba przeczyta tę książkę z wypiekami. A potem jeszcze długo, długo będzie o niej pamiętać. Takie książki powinno się czytać nawet w szkole podstawowej. Znacznie więcej uczniów lubiłoby historię.
O.K.
poleca:
