Przepiękna, zupełnie niebagatelna książka o człowieku i medycynie. Takie teksty powinien przeczytać każdy, niezależnie od tego, gdzie leżą nasze zainteresowania. Książka opowieść, książka dywagacja, książka historia. Książka świetna.
To książka o człowieku i dla ludzi. Profesor Andrzej Szczeklik pisze o człowieku z przeróżnych perspektyw – tej historycznej, tej mitologicznej, tej społecznej, pokazując jak zmieniało się jego podejście do medycyny. Pisze przepięknym, bezpretensjonalnym językiem, odpowiednim dla osoby czytającej teksty techniczne, ale też i dla laika, który teksty medyczne zna jedynie z opowieści innych lub z telewizyjnych seriali. Analizuje, dywaguje, opowiada, snuje swoje refleksje. Profesor wierzy w lepsze jutro, wierzy w nieśmiertelność, co jest bez wątpienia jakimś docelowym punktem medycyny. Ironiczne jest to, że książka wychodzi pośmiertnie.
To taka antropologia medycyny, doskonała, świetnie napisana, miejscami czytana jak najlepsza powieść. Czyta się to jednym tchem, wciągniętym, zaangażowanym. To spuścizna profesora, traktat o nieśmiertelności, książka dająca nadzieję i wiarę. Profesor Szczeklik ufa w naukę, wierzy w jej możliwości, ma nadzieję, że dopiero zobaczymy co potrafi. Zaciekawia. Interesuje. Potrafi snuć fascynujące opowieści. Nie da się tego czytać bez emocji, na szczęście tych najlepszych. Książka perfekcja, książka doskonała. Nic dodać, nić ująć.
T.A.
poleca:
