Jest coś w tej książce. Nie wiem do końca co, ale to coś sprawia, że nie wypuściłam jej z ręki aż do samego końca. To chyba nie sama historia, w zasadzie podobna do tych, które widzieliśmy czy czytaliśmy wcześniej. To sposób, w jaki książka jest napisana. Wartko, ciekawie, tak, że całość przeżywamy, nawet jeśli historia daleka jest od naszych doświadczeń. Idealnie.
I chociaż podeszłam do niej z lekkim westchnieniem desperacji (w końcu ile razy można czytać to samo?), już kilka stron później nie mogłam przestać, ciekawa jak zakończy się historia Dominiki. Główna bohaterka „Grzesznicy” nosi tajemnicę wczesnej młodości. To właśnie wtedy, na studiach i świeżo po nich, pracowała w Stanach Zjednoczonych, jako luksusowa dama do towarzystwa. Kiedy poznała przyszłego męża Markusa, Dominika zrezygnowała z lukratywnego, ale trudnego zajęcia, budując swoją karierę w finansach, spełniając się też jako matka i żona. Kiedy wydaje się, że nic nie zrujnuje jej szczęścia, o jej przeszłości dowiaduje się Michał, współpracownik z firmy. Michał stawia sobie zadanie – zniszczyć Dominikę i pozbyć się jej z własnego otoczenia.
Dorota Wachnicka piszę swoją książkę z perspektywy dwójki swoich bohaterów: Dominiki i Michała. Być może dlatego całość zyskuje dodatkową głębię. To historia dwóch, zupełnie innych ludzi. Dominiki, próbującej zachować tajemnicę przeszłości, przekonaną, że jej ujawnienie zakończy jej małżeństwo i życie, które kocha. Oraz Michała, obsesyjnie dbającego o swój wizerunek, zupełnie innego niż obraz jaki tworzy o samym sobie, przerażonego, że jego wizerunek może runąć z dnia na dzień, jak domek z kart. Ich wzajemna gra, pełna insynuacji, podstępów i ratowania własnego życia jest absolutnie najlepszym elementem tej powieści. To ona czyni całość tak wciągającą, wraz z doskonale nakreślonymi, dobrze skonstruowanymi bohaterami. Niemożliwym jest tę książkę odłożyć. To mógłby być doskonały materiał na film.
M.D.
poleca:
