Po niespodziewanej śmierci ojca narratorka traci grunt pod nogami. Przez rok żyje jak we śnie, chodzi na przypadkowe wykłady na uniwersytecie, pociągiem wraca do miejsc, w których dotychczas mieszkała. Wreszcie jedzie do rodzinnego Prizren. Wspomnienia idyllicznego dzieciństwa w mieście naznaczonym osmańską przeszłością, które wraz z bliskimi musiała opuścić w wieku dziesięciu lat, wkraczają w jej szwajcarską teraźniejszość z ogromną siłą.
Choć wciąż żywe w jej wspomnieniach, Prizren już nie istnieje, a ona sama bardzo się zmieniła. Szuka więc dla siebie miejsca w nowej ojczyźnie i oswaja nowy język. Źle znosi niesamodzielność matki, która z każdym kolejnym poznanym niemieckim słowem oddala się od niej. W miarę jak matka coraz bardziej się izoluje, narratorka próbuje wyjść z życiowego impasu.
Słonie w ogrodzie to wspaniała powieść nie tylko o życiu z piętnem emigracji, o wyobcowaniu, stracie i stagnacji, lecz także o rozliczeniu z przeszłością i nowym początku.
poleca:
