Kolejna w Wydawnictwie Sic! książka popularnego francuskiego pisarza, autora dobrze przyjętej przez krytykę i czytelników powieści W stronę niewinności (Sic! 2006), o której Piotr Kofta napisał w „Dzienniku”, iż jest „jedną z ciekawszych książek erotycznych ostatnich lat”. I tym razem głównym bohaterem jest mężczyzna: Frykcje są historią jego życia od czasu dojrzewania do pełnej dorosłości. Wychowywała go samotnie matka-alkoholiczka, od której destrukcyjnego wpływu nie jest w stanie się wyzwolić; bezlitosna wiwisekcja tej relacji przypomina Pianistkę Elfriede Jelinek.
Atmosfera powieści pełna jest napięć jak powietrze przed burzą. Niespodziewana wizyta ojca, alkoholowe i towarzyskie ekscesy matki, degrengolada i rozpad własnego małżeństwa, portret córki, przyjaciółek, kochanek – wszystko to oddaje Djian swoim niepowtarzalnym, chropawym stylem, przywodzącym na myśl jeżdżenie papierem ściernym po szkle. Stąd tytuł książki: według słownika „frykcja” (łac. frictio) to „1. zabieg polegający na energicznym pocieraniu, powodujący przeniknięcie wcieranej substancji w skórę. 2. opór powstający w wyniku zetknięcia dwóch ruchomych powierzchni. 3. przen. tarcia, konflikt między osobami”.
„Ta książka to sok z Djiana, koncentrat przemocy, nieufności właściwej zranionym i udaremnionej czułości. Frykcje są jednocześnie brutalne i zmysłowe, klimatem zbliżone do 37°2 le matin, książki, która przyniosła autorowi sławę. Djian miał szczęście odnaleźć własny styl, zarazem potoczysty i zrytmizowany. Od czasu do czasu proste przywołanie oceanu, opustoszałej drogi albo czarnego aksamitu nocy nadaje mu nieco miękkości. Ale to się zaraz kończy ostrym cięciem. I oto w narożniku strony znajdujemy zakrwawioną koszulę…” (Pierre Vavasseur, „Le Parisien”)
Philippe Djian (ur. 1949) jeden z najważniejszych obok Michela Houellebecqua pisarzy francuskich Urodził się i wychował w Paryżu, w rodzinie dekoratora wnętrz. Studiował literaturę i dziennikarstwo, nie ukończył jednak żadnego z tych kierunków. Podróżował po Ameryce (Nowy Jork, Kolumbia), a po powrocie do Francji pracował m.in. jako kasjer w bramce na autostradzie. Współpracował też z brukowym pismem „Détective”. Zadebiutował w 1981 powieścią 50 contre 1. Kolejne jego książki budziły coraz większe zainteresowanie czytelników, a także filmowców. Wielkim międzynarodowym sukcesem okazał się film oparty na powieści Djiana 37,2° rano (37,2° le matin, 1985, wyd. pol. 1991), wyświetlany w Polsce jako Betty blue. Od tamtej pory pisarz cieszy się coraz większą sławą nie tylko we Francji. Opublikował m.in. powieści Zone érogène (1984), Échine (1988), Assassins (1994), Criminels (1997), Vers chez les blancs (W stronę niewinności, wyd. pol. Sic! 2006), Frictions (2003) oraz Nieczystości (Impuretés, 2005, wyd. pol. 2006). Mieszka w Paryżu.
Patroni medialni: Radio PiN, Wirtualna Polska
Philippe Djian, Frykcje (Frictions), przeł. Jacek Giszczak, Sic!, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60457-23-8, oprawa miękka, 132 s., cena 27,90.
poleca:
