1. Bohaterką Twojej najnowszej powieści jest znowu kobieta, (wcześniej postać matki, Doroty Terakowskiej w głośnej, wspomnieniowej książce "Moja mama czarownica") z tym, że tym razem, całkowicie nietypowy singiel. Nie zimna kobieta sukcesu ani narcystyczna wygodna istota, tylko...
Kobieta, po 40-te, która do pewnego momentu wiedzie udane, wygodne życie: jest niezależna finansowo, ma dobrą pracę, decyduje o sobie...To ona wybiera mężczyzn, a nie jest wybierana….
Kobieta, która nie chce całkowicie poświęcać się ani rodzinie (nie potrafi się związać na stale, nie ma też instynktu macierzyńskiego i nie chce mieć dzieci) ani pracy. Zaczyna zdawać sobie sprawę, że jej dotychczasowy styl życia wcale nie jest wygodny, przeciwnie to rodzaj letargu, który nie ma sensu, atrapa życia. Wie, że być może ma mało czasu, więc postanawia zmienić swoje życie tak, aby pozostać w zgodzie ze sobą. Nie wie jeszcze, co to dokładnie oznacza, stara się żyć po swojemu, szuka własnej drogi, odrzucając społeczne drogowskazy.
Chce być inna - jest inna - ale czy jest wolna? Boi się tej inności i ceny, jaką przyjdzie jej za nią zapłacić.
2. Książka poraża autentycznością, bohaterka jest "z krwi i kości". Skąd pomysły na taką wiarygodną konstrukcję postaci?
Myślę, że w trakcie lektury odpowiedź nasunie się sama- postać głównej bohaterki wzorowałam na sobie -to po części ja, po śmierci moich rodziców i po utracie domu. Ale to nie oznacza że stawiam znak równości między bohaterką a sobą.
3. Bohaterka poszukuje prawdziwej miłości.. czyli właściwie jakiej…?
Prawdziwa miłość??? Nikt nie wie, co to właściwie jest. Dla mojej bohaterki miłość to także przyjaźń, a może przede wszystkim przyjaźń, zrozumienie, wzajemne akceptowanie siebie. Ale widocznie to zbyt duże wymagania w świecie, w którym jedyną wartością jest często kariera, a ta druga osoba w pewnym momencie staje dla partnera (partnerki) niewidzialna. Żyją ze sobą, nic o sobie nie wiedząc. Małżeństwo to często tylko kontrakt, a nie związek miłosny. Bohaterka przestaje się godzić na byle jaką miłość, bez bliskości i zrozumienia; na pracę, której w gruncie rzeczy nie znosi, ale która daje jej pieniądze i szafę pełną niepotrzebnych ciuchów; odrzuca życie "na niby". I to nie dlatego, że jest walczącą feministką, tylko dlatego, że sama stanowi centrum swojego wszechświata i to jest jedyna rzecz, której nie chce zmieniać. Chce być wolna. Ta wolność daje jej siłę i energię, której nie mają inne 40-latki, z dziećmi, na etatach, po rozwodach. Ta wolność czyni z niej młodszą niż jest w istocie. Czasem wydaje się jej nawet, że ta jej wolność, niezależność to po prostu nieumiejętność kochania. Może ona nie może mieć normalnej rodziny, bo umie kochać tylko siebie?
Ta myśl nie daje jej spokoju…
4. Bohaterka nie wiąże się z żadnym miejscem, zmienia mieszkania; czy to wolność czy raczej psychiczna bezdomność, czy może jeszcze coś innego?
Właśnie - i to jest podstawowe pytanie… Ona sama je sobie ciągle zadaje.
I w końcu na nie odpowiada.
Ale nie będę zdradzała zakończenia.
Z autorka rozmawiała Anna Zemanek
Kobieta w wynajętych pokojach to odważna, pełna ironicznego humoru, opowieść o roku z życia czterdziestolatki.
Sympatyczna bohaterka, z którą czytelniczki identyfikują się od pierwszych stron książki, w niczym nie przypomina typowej „starej panny”. Jest inteligentna i samodzielna, ma ciekawą pracę, a przez jej życie nieustannie przewijają się mężczyźni (wśród nich między innymi: ksiądz i kucharz).
A jednak nie udaje się jej uciec od problemów, które przeżywa każda współczesna kobieta: pragnie zachować niezależność, poszukuje prawdziwej miłości, walczy ze strachem przed samotnością i upływem czasu. Boi się jednak zobowiązań, nie ma instynktu macierzyńskiego; musi poradzić sobie z emocjonalnym zawirowaniem spowodowanym życiem w miłosnym trójkącie.
Kobieta, która wiedzie pozornie udane życie nagle przeżywa wstrząs, który budzi ją z letargu i odkrywa, że wszystko jest jedynie atrapą. Zaczyna szukać tego , co jest dla niej naprawdę ważne.
poleca:
