Bianka Rolando, Rozmówki włoskie

„W obrazach tych tropię utkwione we mnie włoskie elementy. Rozbijam narrację. Walczę z infantylnym i banalizującym podejściem do osób, miejsc i emocji przedstawionych we włoskiej klasyce”, mówi Rolando. W tekstach sięga do osobistych doświadczeń – zarówno tych związanych z intensywnie przeżywaną kobiecością (Lekcja malarstwa), jak i z rodzinną historią (w opowiadaniu Zady, powstałym pod wpływem Bitwy pod San Romano Paolo Uccello, pojawia się dziadek autorki – komunista, który walczył w partyzantce Tito; poświęcono mu nawet książkę we Włoszech). Czas i przestrzeń tracą tutaj zwyczajowy dystans, a czytelnik – odbiorca malarstwa klasycznego odkrywa, że przestaje ono być dla niego bezpieczną przystanią…

Obok reprodukcji dzieł dawnych mistrzów, książkę ilustrują także grafiki Rolando, składające się na jej autorski projekt Italiki – będący wariacją na temat miejsc wiążących się z opowiadaniami. Fotografie poszczególnych detali – zarośli, z których wyłowiono topielicę, krzewów przy Akademii Sztuk Pięknych w Neapolu czy krawężnika z podrzędnej dzielnicy Mediolanu – uzupełnia artystka niefiguralnymi kształtami, będącymi jej zaszyfrowanym komentarzem.

„Literacki debiut Bianki Rolando, która do tej pory sukcesy odnosiła w sztukach plastycznych, jest debiutem pomysłowym i zagadkowym. Tytuł w jakiejś mierze wskazuje trafnie na językowość tej prozy, bo język jej głównym walorem i bohaterem. Rozmówki z kolei w znaczeniu niezobowiązujących pogawędek trafnie oddają lekkość i niewymuszoność tych utworów, wprowadzających bardzo głęboko w klimat Włoch” (Bohdan Zadura).

O autorce

Bianka Rolando urodziła się w roku 1979 w rodzinie polsko-włoskiej. Studiowała architekturę na Politechnice Warszawskiej oraz grafikę na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Była stypendystką ASP w Hamburgu. Obecnie pracuje jako asystentka profesora Marka Dzienkiewicza w pracowni rysunku na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie. Posługuje się różnorodnymi środkami wypowiedzi artystycznej: instalacją, rysunkiem, grafiką, video, fotografią, a także poezją i prozą. Prace Bianki Rolando były prezentowane na licznych wystawach w kraju i za granicą, m.in. we Francji, Niemczech i Wielkiej Brytanii. Współpracowała m.in. z „Wysokimi Obcasami” i „Dużym Formatem”. Pracuje nad własną teorią estetyczną.