26 października 1932 roku dziesiątki obecnych w Moskwie pisarzy zostało niespodziewanie zwołanych, by wieczorem w domu Gorkiego spotkać się ze Stalinem. Stół ugina się od wina, wódki i zakuski. Zasłony zaciągnięte, świece na żyrandolu zapalone. Nagle generalissimus przemówił: „Nasze czołgi nie są nic warte, jeśli dusze, które mają je prowadzić, są z gliny. Dlatego powiadam: produkcja dusz jest ważniejsza od czołgów. (...) I dlatego wznoszę kieliszek za was, pisarze, za inżynierów dusz”.
W ten oto sposób partia wytyczyła artystom kierunek, w którym powinna podążać ich działalność. Tu swój początek mają tak zwane produkcyjniaki. Frank Westerman przedziera się właśnie przez tę literaturę radziecką, lecz nie koncentruje się wyłącznie na niej – przede wszystkim bowiem bada życiorysy twórców podległych władzy sowieckiej. Śladami losów pisarzy odbywa też realną podróż po terenach byłych republik radzieckich. Sprawdza proporcje prawdy i fałszu zawartych w powieściach z tamtego okresu, konfrontuje literaturę z rzeczywistością, dopełnia biografie twórców i odsłania tajemnicze historie okresu totalitaryzmu.
Książka była nominowana do AKO Literature Prize oraz do Golden Owl, została też nagrodzona Wijnaendts Francken i The J. Greshoff Prize. Prawa do książki sprzedano do dziewięciu krajów.
O autorze:
Frank Westerman (1964)
Pisarz i dziennikarz urodzony w Holandii. W 1993 r. w czasie wojny jugosłowiańskiej był korespondentem gazety „Volkskrant”, a w latach 1997–2002 mieszkał w Moskwie i pisał artykuły dla „NRC Handelsblad”.
Jest autorem kilku książek: De brug over de Tara (1994), Het zwartste scenario. Srebrenica (1999) napisana wspólnie z Bartem Rijsem, De Graanrepubliek (1999) nominowana do nagrody Generale Bank Literature i Golden Owl oraz nagrodzona presiżową Dr. Lou de Jong Prize w kategorii historii współczesnej, El Negro en ik (2005) nominowana do nagrody Boba den Uyl i AKO Literature Prize oraz nagrodzona Golden Owl.
poleca:
