Lunatyczna, gorączkowa podróż do kresu nocy, w poszukiwaniu sekretu książki, która w przedziwny sposób zniewala swoich czytelników. Wplątana w wir sensacyjnych przygód dwójka studentów – piękna Canan i zakochany w niej do szaleństwa Osman, wędrując niestrudzenie po zatłoczonych ulicach Stambułu i bezdrożach Anatolii, gdzie roi się od tajnych agentów i antytureckich spiskowców, będzie próbować wejść do świata zagadkowego i w gruncie rzeczy bardzo niebezpiecznego tekstu...
Nowe życie Orhana Pamuka w przekładzie Anny Polat ukaże się 25 stycznia br.
W 2008 roku ukaże się ponadto Stambuł. Wspomnienia i miasto, a w następnych latach planowane jest wydanie kolejnych dzieł Noblisty:
Dom ciszy
Pan Cevdet i jego synowie
Biały zamek
Czarna księga
Muzeum niewinności
Inne kolory
Walizka mojego ojca
(podane tytuły mają charakter roboczy)
Satyra to rzecz święta –
Orhan Pamuk o Nowym życiu w wywiadzie dla „Guardiana”.
„Kiedy Nowe życie pojawiło się w tureckich księgarniach, zaintrygowani czytelnicy zaczęli dzwonić do wydawcy, pytając o tytuł cudownej książki, która miała odmienić ich życie. Powieść sprzedała się w nakładzie 200 tys. egzemplarzy, rekordowym jak na kraj, w którym nie wykształciła się <
Do pewnego stopnia zainspirowane dziełem Dantego Vita Nuova, Nowe życie Orhan Pamuk zaczął pisać w Australii, w trakcie bezsenności spowodowanej zmianą czasu po podróży samolotem. (Przebywający w sąsiednim pokoju Olivier Sacks sugerował zażycie tabletki nasennej). Pisarz przyznaje, że Osman – bohater, zarazem narrator książki, jest postacią po trosze autobiograficzną. Pamuk także studiował architekturę na politechnice w Stambule, a gdy porzucił studia, zamieszkał z rozwiedzioną matką. Chciał poświęcić się wyłącznie pisaniu i przez kilka lat na próżno szukał wydawcy.
Byłem czytelnikiem radykalnym, oczekującym od książek, by otwierały nowe światy. W przeciwieństwie do mojego bohatera, byłem uważnym i ironicznym czytelnikiem. Gdybym tak jak on został poddany wpływowi jakiejś książki, z pewnością znalazłbym jakieś antidotum. Jestem wyjątkiem – liberałem na Bliskim Wschodzie.
Opętani obsesją książki czytelnicy opisani w tej powieści ryzykują śmierć lub wykolejenie życia: Wszyscy moi przyjaciele poparzyli sobie palce, zniszczyli życie, oczekując zbyt wiele od książek, mówi Pamuk. Chociaż większość jego rówieśników wywodzących się z klasy średniej to lewicowcy, twierdzi, że jego krytyka dotyczy w tym samym stopniu fundamentalistów, fikcji literackiej, jak i politycznych traktatów – laickich i religijnych biblii. Pamuk, jeden z pierwszych obrońców Szatańskich wersetów, przyznaje, że Salman Rushdie mógł wywrzeć pewien „nieświadomy” wpływ na jego powieść. Od razu jednak dodaje: W mojej części świata, jest wiele przypadków podobnych Rushdiemu. Państwo tureckie to przecież jeden z największych obecnie gwałcicieli wolności słowa. Można je porównać w tym względzie z Nigerią czy Chinami.”
Maya Jaggi, „The Guardian”
poleca:
