Jest październik 1917 roku. W celi paryskiego więzienia czeka na proces Margaretha Zelle, znana jako Mata Hari. Jest oskarżona o szpiegostwo na rzecz Niemiec podczas I wojny światowej i jeśli zostanie uznana za winną, stanie przed plutonem egzekucyjnym. By odkupić swe życie, niczym Szeherezada, snuje barwne opowieści, dręczona skrywanym poczuciem winy. W zimnej więziennej celi opowiada o kąpielach w wodzie różanej, o miejscowych kochankach, o boginiach i syrenach, o pełnej kwiatów indonezyjskiej dżungli, przywołując czarodziejski świat, który zapewniał jej oparcie nawet wtedy, gdy rozpadała się jej rodzina.