Leyla
Miasteczko w Anatolii w latach pięćdziesiątych. Leyla jest najmłodszą dziewczynką z pięciorga rodzeństwa, dorasta w niewielkim kręgu rodziny i sąsiadów i pragnie jednego: uciec z tego świata. Feridun Zaimoglu spogląda wstecz na świat, z którego przybył wraz z rodzicami. Jego bohaterka opowiada o swojej codzienności, o przedpołudniach w szkole, popołudniach z siostrami pracowicie dziergającymi ślubne wiano, o życiu w małym, biednym miasteczku, gdzie każdy usiłuje jakoś przeżyć dzień.
"Leyla" będzie pierwszą książką Feriduna Zaimoglu przełożoną na polski. Niemiecka krytyka literacka przyjęła ją entuzjastycznie. W recenzjach można było przeczytać, że Zaimoglu awansował dzięki tej powieści do grona "powieściopisarskich znakomitości", "prawdziwych wielkich artystów". Książka ta to "świetna powieść o dorastaniu, Bildungsroman", w której oczami narratorki spoglądamy na obcy dla nas świat: życie biednej rodziny w małomiasteczkowej rzeczywistości wschodniej Anatolii lat pięćdziesiątych. Zaimoglu opisuje codzienność Leyli i jej rodziny - cierpiącej z powodu cholerycznego, nie stroniącego od przemocy ojca - z "miłością do szczegółów" i "panoramicznym realizmem".
Krytycy literaccy chwalili także fakt, że autorowi udało się uniknąć perspektywy moralizującego i oceniającego obserwatora z zewnątrz i powieść opowiada o przeszłości ani jej nie gloryfikując, ani nie demonizując.
O autorze: Feridun Zaimoglu, ur. 1964 w Bolu (Turcja), od trzydziestu pięciu lat mieszka w Niemczech. Studiował sztukę i medycynę w Kilonii, gdzie mieszka do dziś. Prozaik, dziennikarz, eseista, dramaturg. Był felietonistą magazynu "Zeit", pisze dla "Die Welt", "Frankfurter Rundschau", "Die Zeit" i "Frankfurter Allgemeine Zeitung".
Laureat wielu nagród, mi.in.: nagrody im Hebbla (2002), nagrody jury w konkursie im Ingeborg Bachmann w Klagenfurcie (2003), nagrody im. Adalberta von Chamisso (2004), nagrody im. Hugo Balla (2005). W 2005 roku był także stypendystą Willi Massimo w Rzymie.
poleca:
