Prehistoryczne gady i ich ogromne skrzydła

Okazało się, że ich skrzydła mogły być większe niż sądzili
naukowcy. Największa odkryta skamieniałość pterozaura wskazuje, że
jego skrzydła po rozłożeniu mogły mieć łącznie nawet 18 metrów
długości. "To pięciokrotnie więcej niż u albatrosa - współcześnie
ptaka o największej rozpiętości skrzydeł" - dodaje Martill.

Potwierdzają to też znaleziska z Meksyku, Rumunii i Brazylii -
tamtejsze gady mogły poszczycić się skrzydłami o rozpiętości 13-14
metrów.

Mimo tak ogromnych rozmiarów stworzenia te - jak uważa naukowiec -
poruszały się w bardzo "elegancki" sposób. Okazuje się, że ważyły
o wiele mniej niż sugerowałby ich wygląd. "Ich szkielety były
wyjątkowo lekkie, gdyż miały cienkie i "puste" w środku kości" -
opisuje Martill.

Budowa skrzydeł pterozaurów przypominała bardziej budowę skrzydeł
dzisiejszych nietoperzy niż ptaków. Jak podkreśla naukowiec,
skrzydło gada łączyło się z jego korpusem w innym miejscu niż u
ptaków - znacznie dalej od głowy. To umożliwiało im lepsze
wykorzystanie prądów powietrznych i ułatwiało lot.

Istotna była też rola długiej - często na trzy metry - szyi. Nie
była wprawdzie zbyt aerodynamiczna - wskazuje naukowiec - ale
umożliwiała pterozaurom polowanie na ofiary w wodzie, bez
konieczności zbliżania się do powierzchni na niebezpiecznie bliską
odległość.

Skąd tak wielkie rozmiary gadów? Być może po prostu nie
przestawały rosnąć w trakcie życia - sugeruje Martill.

Pterozaury, latające gady, żyły na Ziemi od późnego triasu do
końca kredy (228 do 65 mln lat temu). Były pierwszymi latającymi
kręgowcami i największymi latającymi zwierzętami w historii.
Najstarsze znalezione szczątki pterozaura pochodzą sprzed 220 mln
lat.(PAP)