Nastawianie ostrości po wykonaniu zdjęcia

Jego właściwe ustawienie (przesuniecie do
przodu czy do tyłu albo ruch elementów optycznych wewnątrz)
decyduje o tym, czy rejestrowany obraz jest ostry. Właściwą
ostrość można - jak dotąd - osiągnąć dzięki ręcznemu nastawianiu
obiektywu, dzięki układowi automatycznemu (autofocus) lub - w
najtańszej wersji - stosując nieruchomy obiektyw szerokokątny o
małej jasności - wtedy wszystko od pewnej odległości aż do
nieskończoności wydaje się ostre.

Mimo ułatwień nieostre zdjęcia i filmy to nadal zmora amatorów, a
i w przypadku zawodowców czasem się zdarzają. Często autofocus nie
potrafi nastawić ostrości odpowiednio szybko, zwłaszcza gdy jest
mało światła.

Zupełnie nowe podejście zaprezentował zespół Pat Hanrahan ze
Stanford University. Między obiektywem a elektronicznym
przetwornikiem obrazu umieszczono 90 tys. soczewek, każda o
przekątnej tylko 125 mikrometrów (0,125 milimetra). Zapisywane
jest nie tylko natężenie światła przechodzącego przez każdą
soczewkę, ale i kąt jego padania.

Dzięki tym danym można zrekonstruować, jak wyglądałby obraz przy
prawidłowym nastawieniu. Można też otrzymać ostry obraz obiektów w
tle, które przy zwykłym nastawieniu ostrości na główny motyw
byłyby nieczytelne. Wreszcie dałoby się uzyskiwać zdjęcia z
nieosiągalną dotąd głębią ostrości - co jest ważne na przykład w
makro- i mikrofotografii, czyli przy zdjęciach małych obiektów z
bliska. Nie trzeba by już wybierać między jasnością obiektywu a
głębią ostrości. Teraz jest tak, że im więcej światła przechodzi
przez obiektyw, tym krótszy może być czas naświetlania, ale też
tym mniejsza głębia ostrości.

Na razie planuje się użycie systemu opracowanego w Stanford
głównie w kamerach do nadzoru obiektów. Pracują one przy słabym
świetle, co wymaga jasnego obiektywu i szeroko otwartej przysłony,
ale obserwują obiekty na różnych planach, więc potrzebna jest duża
głębia ostrości.(PAP)