75-lecie praw miejskich Zakopanego

Pierwsze wzmianki w literaturze o osadzie pasterskiej Zakopane pochodzą z drugiej połowy XIV wieku. Początkowo wieś była własnością króla, a w 1772 roku została zagarnięta przez cesarsko - królewski skarb austriacki. W 1824 roku dobra Zakopiańskie wraz z częścią Tatr kupiła rodzina Homolacsów. Za ich panowania rozwijały się głównie Kuźnice, za sprawą znajdującego się tam zakładu metalurgicznego.

W 1873 roku powstało Towarzystwo Tatrzańskie, któremu przewodził warszawski lekarz Tytus Chałubiński, przyrodnik i pionier taternictwa, aktywnie promujący Zakopane. Wzrosło wówczas zainteresowanie Zakopanem zarówno pod względem turystycznym i uzdrowiskowym. Trzy lata później miejscowość uzyskała statut uzdrowiska.

Dobra zakopiańskie wraz ze znaczną częścią Tatr Polskich zakupił w 1889 roku Władysław Zamoyski, właściciel dóbr kórnickich w Wielkopolsce.

Hrabia Zamoyski ograniczył wyręby lasów zakopiańskich oraz nakazał intensywne zalesienie tych terenów. Przyczynił się również do zbudowania kolei do Zakopanego.

Po I wojnie światowej, gdy Polska odzyskała niepodległość, hrabia Zamoyski zapisał cały majątek w formie fundacji narodowi.

Na przełomie wieków XIX i XX nastąpił rozwój Zakopanego. Powstało wówczas wiele sanatoriów i pensjonatów. Przybywało tu wielu turystów z całej Polski; szczególnie świat artystyczny upodobał sobie Zakopane.

Dynamiczny rozwój Zakopanego trwał nieprzerwanie również w latach międzywojennych. Zbudowano skocznię narciarską i kolej linową na Kasprowy Wierch. Dwukrotnie w latach 1929 i 1939 odbyły się tu Narciarskie Mistrzostwa Świata FIS.

18 października 1933 roku Zakopane otrzymało prawa miejskie.