Węgiel znowu górą

Metoda opracowana przez zespół naukowy z Uniwersytetu
Kalifornijskiego w Davis oraz firmy Mystitek Inc. jest stosunkowo
tanim i prostym sposobem tworzenia cienkowarstwowych
superkondensatorów zbudowanych na bazie wielościennych nanorurek
węglowych.

Nanorurki węglowe to nic innego, jak nanometrycznej średnicy
cylindryczne formy utworzone z atomów węgla. Atomy te łączą się ze
sobą w płaszczyźnie zwiniętej w taki sposób, by tworzyła pustą
rurkę. Kilka takich warstw składa się na wielościenną nanorurkę
węglową. Wysokie przewodnictwo elektryczne oraz duża powierzchnia
nanorurek sprawia, że są one idealnymi nanoelektrodami, które
można zastosować w superkondensatorach.

Potencjalna lista zastosowań nanorurkowych kondensatorów jest
prawie nieograniczona: przemysł motoryzacyjny - samochody
hybrydowe (spalinowo-elektryczne) i elektryczne, przemysł
kosmiczny - superpojemne akumulatory, przemysł elektroniczny i
telekomunikacyjny - baterie telefonów komórkowych, superlekkie
elektroniczne bezpieczniki...

Przepis na kondensatory przyszłości o pojemności 7,5 raza
większej od dzisiejszych najbardziej pojemnych kondensatorów jest
prosty i tani. Należy nałożyć stężony roztwór nanorurek na cienką
warstwę niklu i pozostawić do wyschnięcia w temperaturze pokojowej.

Układ sam się organizuje w gęsto upakowane i uszeregowane
wielościenne nanorurki, podstawowe jednostki superkondensatorów o
gęstości mocy do 30 kilowatów na kilogram.

Jak przyznaje autor odkrycia, profesor Chunsheng Du, metoda ta
stwarza możliwości dla "wysoce efektywnego wytwarzania
superkondensatorów o dużej gęstości mocy oraz innych tego typu
urządzeń elektronicznych".

Najbliższa przyszłość w elektronice wydaje się należeć do
superkondensatorów zbudowanych z nanorurkek węglowych.(PAP)