Wielki słoń zabity przez prehistorycznych łowców

Szczątki Palaeoloxodon antiquus zostały znalezione w hrabstwie Kent w 2003 r., podczas wykopalisk ratunkowych prowadzonych przy budowie szybkiej linii kolejowej, biegnącej pomiędzy Londynem a tunelem pod kanałem La Manche. Prehistoryczny słoń był dwa razy większy niż dzisiejsze słonie afrykańskie, a ważył tyle, co cztery średnie samochody osobowe.

Zdaniem archeologa brytyjskiego z University of Southampton, dr. Francisa Wenban-Smitha, przodkowie człowieka, którzy zamieszkiwali ten rejon na tysiące lat przed neandertalczykami, potrafili już działać w grupie w celu przeprowadzenia polowania.

Wykopaliska odsłoniły głęboką sekwencję warstw, zawierającą szczątki słonia, narzędzia krzemienne oraz wiele innych szczątków zwierząt, takich jak tur, wymarłe nosorożce, lew, makak, bóbr, królik, różne formy norników i ryjówek oraz ślimaków. Szczątki datowano na 420 tys. lat, kiedy to nastał interglacjał z nieco cieplejszym klimatem niż obecnie.

Od czasu rozpoczęcia wykopalisk naukowcy prowadzili szczegółową analizę stanowiska, w tym 80 artefaktów krzemiennych, które leżały wokół szczątków słonia i służyły do krojenia mięsa.

"Mimo że brak bezpośredniego dowodu, w jaki sposób to konkretne zwierzę zakończyło swój żywot, to jednak odnalezienie narzędzi krzemiennych wokół szczątków potwierdza, że mięso było odkrajane, prawdopodobnie przez grupę co najmniej czterech osób" - opisuje Wenban-Smith.

Jego zdaniem potwierdzeniem faktu polowań jest to, że zarówno tu, jak i na innych stanowiskach w Europie, znajduje się szczątki dorosłych samców. Nie pasuje to więc do scenariusza naturalnej śmierci zwierzęcia i następnie padlinożerstwa dokonywanego przez ludzi.