Naukowcy ze Stanów Zjednoczonych zsekwencjonowali genom torbacza oposa krótkoogonowego - donosi
najnowszy numer tygodnika "Nature". Kerstin Lindblad-Toh wraz z kolegami z Broad Institute of MIT and Harvard zbadali genom oposa, niewielkiego szarego zwierzątka z krótkim ogonem, podobnego do szczura.
Naukowcy odkryli wiele genów zaangażowanych w działanie układu immunologicznego zwierzęcia - część z nich jest najprawdopodobniej specyficzna dla torbaczy, inne występują u wszystkich ssaków łożyskowych. Ponadto, badacze zidentyfikowali u oposa nowy rodzaj receptora dla limfocytów T, biorących udział w odpowiedzi układu odpornościowego organizmu, dzięki czemu dowiedli, że torbacze miały wysoce rozwinięty układ immunologiczny jeszcze zanim ewolucyjnie oddzieliły się od ssaków około 180 milionów lat temu.
Naukowcy odkryli również, że losowa dezaktywacja chromosomu X - zjawisko występujące u ssaków łożyskowych, polegające na wyłączeniu jednej z kopii chromosomu X w celu uniknięcia podwójnej ilości produktów genów z tego chromosomu, ewoluowała równolegle z powstaniem specjalnego miejsca w DNA nazywanego centrum inaktywacji X (XIC). Oposy nie mają XIC, co pomaga zrozumieć, dlaczego u tej grupy zwierząt wyłączeniu ulega zawsze chromosom X otrzymany od ojca.
Autorzy pracy informują, że genom oposa zawiera 18000-20000 genów kodujących białka i większość z nich ma swoje odpowiedniki wśród genów ssaków łożyskowych. Geny specyficzne dla oposa są odpowiedzialne głównie za działanie szybko rozwiniętego układu immunologicznego, zmysłu czucia oraz mechanizmu detoksyfikacji (oczyszczania organizmu z toksyn). Poza znaczeniem poznawczym pracy zsekwencjonowanie genomu torbacza jest ważne, ponieważ zwierzęta te stanowią dogodny model do badania czerniaka złośliwego oraz zjawiska regeneracji - ich młode są w stanie wyzdrowieć po uszkodzeniu rdzenia kręgowego. (PAP)
poleca:
