Na tropie nanocząsteczek
Polscy pracują nad odkryciem metody syntezy zupełnie nowej, nieznanej dotąd grupy materiałów, jakimi są ciekłokrystaliczne nanocząsteczki. Tego typu drobinki, dzięki swym właściwościom fizykochemicznym, mają - według teoretycznych założeń - wykazywać zdolności samoorganizujące się, przy jednoczesnym zachowaniu właściwości typowych dla ciekłokrystalicznych materiałów.
Ogólnie przyjmuje się, że wielkość nanocząstek nie przekracza kilku nanometrów, gdzie jeden nanometr to miliardowa część metra. Ze względu na tak małe rozmiary cząstek, zastosowanie do ich syntezy konwencjonalnych metod otrzymywania kryształów nie daje pożądanych efektów - powstające kryształy są zbyt duże. Aby móc z łatwością i dużą wydajnością pozyskiwać nanocząstki krystaliczne, łączące właściwości typowe dla znanych od lat ciekłych kryształów (np. takich stosowanych w większość wyświetlaczy ciekłokrystalicznych), oraz nowych, nieznanych cech wynikających z rozdrobnienia materiału do nanometrycznych wielkości, wymagane jest opracowanie zupełnie nowych metod oraz technik syntezy.
Polscy naukowcy z Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego wraz z kilkoma innymi wiodącymi europejskimi ośrodkami badawczymi będą prowadzić badania, mające na celu opracowanie nowych dróg syntezy nanocząstek krystalicznych. Badania finansowane będą przez Europejską Fundację Nauki (ESF), która wspiera najbardziej wartościowe i przyszłościowe projekty badawcze. Celem współrealizowanego przez Polaków projektu jest synteza oraz analiza fizykochemiczna nowoopracowanego, nieznanego dotąd materiału nanotechnologicznego, jakim są nanocząstki ciekłokrystaliczne o powierzchniach modyfikowanych płaszczem molekuł o charakterze mezogenicznym.
Tego typu ciekłokrystaliczne nanocząstki mają mieć zdolności do samoorganizacji, czyli samoczynnej, niczym nie hamowanej organizacji w warstwy lub inne uporządkowane układy przestrzenne, przy jednoczesnym zachowaniu typowych dla materiałów ciekłokrystalicznych właściwości - możliwości sterowania ich zachowaniem za pomocą zewnętrznego pola elektrycznego lub magnetycznego.
Według naukowców, rozdrobnienie ciekłych kryształów do wielkości kilku nanometrów pozwoli na stworzenie zupełnie nowej grupy materiałów o niespotykanych dotąd właściwościach, które będzie można wykorzystać przy tworzeniu nowoczesnych wyświetlaczy, czujników, modulatorów światła, pracujących dotąd w oparciu o mikrokryształy.(PAP)
poleca:
