Zbadano "mumię" dinozaura

Skamieniałość ma około 67 mln lat i reprezentuje grupę hadrozaurów, których pysk przypominał kaczy dziób. Co prawda dinozaur ten nie jest "zmumifikowany" w dosłownym sensie tego słowa, to jednak skamieniał "w komplecie" ze skórą, mięśniami, ścięgnami, więzadłami i innymi tkankami, które przeważnie gniją, nim ulegną mineralizacji. Niewykluczone, że wewnątrz zachowały się niektóre organy wewnętrzne. Na skórze widać różnej wielkości łuski.

"To niewiarygodne, gdy patrzysz na niego pierwszy raz" - podkreślił paleontolog Phillip Manning z brytyjskiego University of Manchester. - Skóra ma głębię i fakturę. Skala szczegółów, jakie na niej widać, zapiera dech w piersiach". Gad był pozbawiony jamy klatki piersiowej. Można sądzić, że nim został "mumią", napoczęły go drapieżniki. Jego doskonałemu zachowaniu sprzyjały nietypowe warunki: wokół martwego zwierzęcia kumulowały się nasycone wodą osady o kwaśnym odczynie, przyspieszając jego mineralizację i zapobiegając gniciu.

Skamieniałość analizowano je za pomocą największego na świecie skanera wykorzystującego tomografię komputerową, który pozwala zobaczyć w trójwymiarze wnętrze obiektu. Urządzenie, które posłużyło do badań, zwykle wykorzystuje się do analiz silników statków kosmicznych i innych dużych obiektów. Naukowcy spodziewają się, że ta technologia pomoże im dowiedzieć się więcej na temat skamieniałych wnętrzności dinozaura. Na razie ustalili, że zwierzę było bardziej umięśnione, niż dotąd sądzono.

Zadnia część zwierzęcia była np. o jedną czwartą bardziej masywna, niż przypuszczano. Może to oznaczać większą masę mięśniową, a zatem także większe przyspieszenie podczas biegu. Być może tak solidne mięśnie dawały hadrozaurowi szansę na umykanie drapieżnikom takim jak Tyranozaur rex. Ponieważ okaz jest skamieniały, naukowcy nie są w stanie dociec, jaki miał kolor. Analiza skóry wskazuje jednak na to, że są tam obecne pręgi, które u gadów współczesnych często towarzyszą przejściom pomiędzy fragmentami skóry o różnej barwie. (PAP)