Karnobat

Opuściwszy Sliwen, zmierzamy dalej na wschód, w kierunku wybrzeża morskiego. Po przebyciu 58 km drogą E773 docieramy do Karnobatu.

Niewielkie miasto, znane głównie z doskonałej rakii oraz z hodowli owiec dających wysokogatunkową wełnę. W latach 1953 – 62 nosiło nazwę Polianowgrad, nadaną na cześć pochodzącego stąd poety proletariackiego. Karnobat powstał na miejscu średniowiecznej osady, położonej w sąsiedztwie twierdzy Markellai (resztki owej osady znajdują się na południowy zachód od miasta). W okresie panowania tureckiego miasto słynęło jako duży ośrodek handlowy, gdzie odbywały się regularne targi. Handlowano tu zwierzętami, przede wszystkim owcami – miejscowi hodowcy mogli pochwalić się nawet rodzimą, karnobacką rasą owiec.

W centrum miasta wznosi się cerkiew św. Jana Teologa (Sw. Joan Bogosłow) z 1880 r., zbudowana przez mistrza Gencza Kynewa (ucznia słynnego Kolia Ficzeto). Wewnątrz uwagę przykuwa cenny ikonostas, dzieło artystów szkoły debyrskiej, który wykonany z wielkim kunsztem, zadziwiający ilością cyzelowanych detali, dorównuje ikonostasowi w cerkwi św. Bogurodzicy w Pazardżiku. Wieża zegarowa zbudowana została w 1874 r. przez mistrzów z Triawny. Położona nieopodal turecka łaźnia (Sinanbejow hamam), z zewnątrz dość niepozorna, należy do najstarszych, kompletnie zachowanych budynków w tej części Bułgarii, powstała bowiem w ostatnich latach XV stulecia. Turecki meczet (1821) ciekawy jest ze względu na wartościowe malowidła ścienne wewnątrz. Można również zobaczyć kilka starych, odrodzeniowych domów, np. domy Nikifora Minkowa czy Saroołu beja, zdobione drewnianą snycerką. W budynku czytelni na placu głównym w centrum Karnobatu mieści się galeria artystyczna im. Bencza Obreszkowa, która eksponuje malarstwo głównie lokalnych twórców. Miejskie muzeum historyczne prezentuje ciekawe zbiory w działach archeologicznym, etnograficznym oraz związanym z nową historią miasta i regionu. W parku w południowej części Karnobatu, w pobliżu ogrodu zoologicznego, znajduje się również muzeum przyrodnicze. W jedynym z kilku starych domów urządzono muzeum Dimityra Polianowa (1876 – 1953), pochodzącego stąd poety, pisarza i publicysty, uważanego za twórcę tzw. poezji proletariackiej w literaturze bułgarskiej. Mniejsza o artystyczną jakość jego wierszy, warto odwiedzić muzeum choćby ze względu na budynek, w którym się mieści, a także ze względu na ekspozycję przybliżającą dawno minioną epokę z życia Karnobatu. W mieście organizowanych jest kilka ciekawych imprez kulturalnych, m.in. konkurs trackiej pieśni ludowej im. Stajki Giokowej (maj) czy festiwal kina alternatywnego i niezależnego (wrzesień). Rokrocznie 26 września uroczyście obchodzone jest święto miasta.

W odległości 7,5 km na południowy zachód od Karnobatu wznosi się na wzgórzu Moczurica średniowieczna twierdza Markellai, którą wyróżniają najlepiej zachowane w Bułgarii umocnienia ziemne. W 791 r. chan Krum rozbił w okolicach twierdzy armię bizantyńskiego cesarza Konstantyna VI, zmuszając go do płacenia daniny. Z Karnobatu niedaleko (22 km) jest do równie niewielkiego, położonego w połowie drogi do Burgas, miasta Ajtos. AJTOS (Айтос) Ajtos leży nad rzeką Ajtoską. To znaczny ośrodek rolniczy, węzeł komunikacyjny, a także uzdrowisko, którego wody wykorzystywane są w leczeniu chorób przewodu pokarmowego. Ajtos jest spadkobiercą bizantyńskiej twierdzy Aetos (gr. ‘orzeł’), wybudowanej na przełomie VII i VIII w., której pozostałości znajdują się na północny zachód od dzisiejszego miasta. Można tu obejrzeć: cerkiew św. Dymitra z cennymi freskami, ul. Car Oswoboditeł 22; muzeum miejskie z ekspozycją etnograficzną, w rejonie bazy hotelowej Genger, kilka starych domów, zamienionych w muzea, m.in. przy ul. Czengeliewi 13, Petyr Tanew 26.

Park Przyrodniczy Sinite kamyni (Priroden park Sinite kamyni) Skały wapienne parku obfitują w jaskinie, a liczne źródła krasowe dają początek wielu strumykom. Same zaś Błękitne Kamienie utworzone są z nagich skał porfirowych szaroniebieskiej barwy, o przepięknych nieraz kształtach, podobnych do piramid, iglic i kominów; poszczególne skały lub grupy skał noszą różne imiona. Położony w granicach parku rezerwat Kutełka ma na celu ochronę rzadkich zwierząt, przede wszystkim ptaków drapieżnych, takich jak m.in. orzeł królewski, orzeł przedni, orlik krzykliwy, sęp płowy czy puchacz. W utworzonym w 1981 r. Parku Przyrodniczym występuje ponad 900 gatunków roślin wyższych, w tym 27 zarejestrowanych w Bułgarskiej Czerwonej Księdze, m.in. piękne rośliny kwitnące – (Fritillaria graeca, Fritillaria pontica), zimowit, zawilec leśny, storczyk kukawka, sasanka. Wśród bezkręgowców wyróżniają się chrząszcze - jelonek rogacz i gatunki z rodziny nadobnic Rosalia. Charakterystyczny dla warunków klimatycznych regionu jest północny i północno-zachodni wiatr zwany bora. Ciekawostką są też obchodzone tu różne tradycyjne święta i prastare ceremonie związane z kultem gór, m.in. święto koni – Todorowden (zwane też Wielkanocą koni), Enjowden – święto zbierania ziół o wschodzie słońca, Święto Przemienienia (Preobrażenia), kiedy miejscowa ludność obmywa się w uzdrawiającej wodzie źródła Kuszbunar. W wiosce Albanowo odbywają się również konkursy tradycyjnych pieśni.

Droga do Burgas, dotychczas zdążająca na wschód, zakręca nieco na południe, by po 30 km osiągnąć brzeg Morza Czarnego.