Maszyno

Z Tepe-Kermen do Kyz-Kermen nie przejdziemy bezpośrednio nie tylko z uwagi na pionowe ściany obu miast, ale rownież z powodu baz ukraińskiego MSW w dole. Wracamy więc do skrzyżowania ścieżek z tabliczką (teren dawnej stajanki Sarabiéj) i skręcamy w prawo, w dół. Po 10 min na skrzyżowaniu skręcamy w prawo (czerwony znak na drzewie) i schodzimy do asfaltu, na którym skręcamy w ­prawo, by dojść do przystanku autobusowego w Maszyno. Z oznaczonego na mapach źródła na północ od wioski nie można nabrać wody.

4 km od Maszyno w stronę Bakczysaraju zaczyna się Rezerwat Geologiczny Kaczynskij Kanion. Po prawej wznosi się tu skała Kaczy-Kalon, a przy niej skalny monastyr o tej samej nazwie.

W skalnym klasztorze Kaczy-Kalon znajduje się wiele wykutych w skałach pieczar i dwie wielkie, naturalne groty. Najstarsze ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą z VI w. i niemal od początku zajmowano się tu wyrobem wina, czego ślady widać dziś gołym okiem. Klasztor powstał w VIII–IX w., a zakończył działalność, tak jak inne tego typu obiekty, w 1778 r., co wiązało się z przesiedleniem chrześcijan z półwyspu. W połowie XIX w. u podnóża skal zbudowano cerkiew św. Anastazji (ze źródłem św. Anastazji, które do dziś jest celem pielgrzymek), potem zaś wykuto w skale cerkiew pw. Mądrości, Wiary, Nadziei i Miłości. Kres działalności świątyń położyli „ludzie radzieccy” w 1921 r.

W Maszyno idziemy dalej szosą, mijamy po prawej stronie pole, a za nim grupę domów. Za ostatnim z nich, przy słupie z niebieską skrzynką, skręcamy w prawo. Idziemy prosto w górę gruntową drogą, aby wejść szybko w las i po kilkudziesięciu minutach napotkać po prawej stronie czerwoną tabliczkę z napisem „88-3” (przed lasem była jeszcze jedna, przy okresowym źródełku). Obok na głazie jest również czerwony znak. Ścieżka, wspinająca się od tego miejsca na wschód, doprowadzi nas na płaskowyż z ruinami Kyz-Kermen.