To patron całej Bukowiny, który zginął śmiercią męczeńską w Białogrodzie w 1303 r. Jego zmumifikowane ciało wojewoda Aleksander Dobry kazał odkupić (za wóz złota) i przywieść z Akermanu do Suczawy w1402 r. Sława cudów, które dokonywały się przy jego grobie sprawiły, iż do Suczawy zaczęli pielgrzymować wierni nie tylko z całej Mołdawii, ale także Rusi. W1691 r. podczas mołdawskiej wyprawy Jana III Sobieskiego król polski zabrał ciało świętego do Polski i umieścił je w klasztorze ojców Bazylianów, w swej rodzinnej Żółkwi. Po zajęciu Galicji iBukowiny przez Austrię, cesarz Józef II oddał w 1785 r. relikwie św. Jana Nowego monastyrowi w Suczawie. Od tego czasu rok rocznie podczas wielkiego odpustu (7 lipca) przybywają tu wierni z całej niemalże Rumunii. Literackie opracowanie legendy ośw. Janie Nowym zawdzięczamy Grzegorzowi Camblakowi, metropolicie ruskiemu, zmarłemu 1419 r. — jednemu z pierwszych działaczy na polu piśmiennictwa słowiańskiego w Rumunii.
Fragmenty z przewodnika turystycznego "Bukowina. Kraina łagodności". Wydawnictwo Bezdroża.
poleca:
