Fălticeni

Fălti­ce­ni ma co nie­co do za­ofe­ro­wa­nia tu­ry­ście. Pierw­sza wzmian­ka o mie­ście po­cho­dzi z 1440 r. W do­ku­men­cie wy­da­nym w 1490 r. wy­stę­pu­je ja­ko wio­ska (sat). Po za­ję­ciu Bu­ko­wi­ny przez Au­stria­ków wie­lu uchodź­ców, któ­rzy nie chcie­li po­go­dzić się z tą oku­pa­cją, zna­la­zło schro­nie­nie wła­śnie w Fălti­ce­ni, od­da­lo­nym od gra­ni­cy au­striac­ko­-mo­łda­wskiej za­le­d­wie o kil­ka ki­lo­me­trów. W 1780 r. ho­spo­dar Con­stan­tin Mo­ru­zi na mo­cy wy­da­ne­go przez sie­bie do­ku­men­tu zmie­nił na­zwę osa­dy na Şoldăneşti. Osta­tecz­nie współ­cze­sna na­zwa po­cho­dzi z 1826 r. W XIX i na po­cząt­ku XX w. Fălti­ce­ni by­ło zna­ne z jar­mar­ków roz­po­czy­na­ją­cych się w dniu św. Elia­sza (20 lip­ca) i trwa­ją­cych kil­ka ty­go­dni.

Obec­nie jest to dość prze­cięt­ne mia­stecz­ko za­miesz­ka­łe przez 34 tys. lu­dzi. Więk­szość z nich pra­cu­je w za­kła­dach che­micz­nych. Cen­trum po­ło­żo­ne jest wzdłuż głów­nej uli­cy mia­sta. Cie­ka­wost­ką jest, że tu wła­śnie uro­dzi­ło się wie­lu ar­ty­stów ru­muń­skich, o czym świad­czą choć­by za­cho­wa­ne do­my pi­sa­rzy, ta­kich jak: Mi­chał Sa­do­ve­anu czy Ion Cre­angă. Z Fălti­ce­ni po­cho­dzi rów­nież zna­ny rzeź­biarz Ion Iri­me­scu. Do naj­cie­kaw­szych za­byt­ków mia­sta na­le­żą: drew­nia­na cer­kiew p. w. Św. Je­rze­go, zbu­do­wa­na oko­ło 1706 r., od­bu­do­wa­na w 1824 r. oraz cer­kiew p. w. Św. Elia­sza zbu­do­wa­na w 1851 r. na miej­scu drew­nia­nej świą­ty­ni.