Bajkał

Nad Baj­ka­łem każ­da po­ra ro­ku jest niezwyk­ła. Jed­nakże okre­sy mię­dzy połową paź­dzier­ni­ka a koń­cem lis­to­pa­da oraz mię­dzy po­ło­wą kwiet­nia a po­ło­wą ma­ja to prze­dzia­ły cza­so­we, w któ­rych pogo­da szcze­gól­nie nie sprzy­ja tu­ryś­cie (częs­te desz­cze, sil­ne wiat­ry, błotnis­te dro­gi).

Naj­ko­rzys­t­niej­szą po­rą do pod­ró­żo­wa­nia po Przy­baj­ka­lu jest oczy­wiś­cie ciep­łe i sło­necz­ne la­to (15 czer­w­ca – 15 sierpnia). Prze­łom lip­ca i sier­p­nia to zwykle okres ład­nej i sta­bil­nej po­go­dy (naj­lep­szy czas dla podró­ży wod­nych). W tym cza­sie w płyt­kich za­lewach baj­kal­s­ka woda na­grze­wa się na­wet do 20 – 22°C. Od dru­giej po­ło­wy sier­p­nia na­stę­pu­je ochło­dze­nie, a na Baj­ka­le co­raz częś­ciej wystę­pu­ją dłu­go­trwa­łe sztor­my. Ba­zy tu­rys­tycz­ne zwyk­le są czynne je­dy­nie od 15 czer­w­ca do 1 wrześ­nia. Mesz­ka i ko­ma­ry najbardziej da­ją się we zna­ki w lip­cu. W sier­p­niu z każ­dym tygodniem jest ich mniej, a w taj­dze do­jrze­wa­ją ja­go­dy i zaczyna się se­zon grzy­bów. Częs­to już w dru­giej po­ło­wie sierpnia, a na pew­no we wrześ­niu, w gó­rach spa­da pier­w­szy śnieg.

Je­sień. Wrześ­nio­we no­ce by­wa­ją już mroź­ne, nor­mą sta­ją się oszro­nio­ne ran­kiem na­mio­ty. Zda­rza­ją się ty­go­dnie sło­necz­ne i dość ciep­le, ale by­wa też desz­czo­wo i chłod­no. Żół­k­ną brzo­zy i mod­rze­wie, od po­ło­wy wrześ­nia las na­bie­ra in­ten­syw­nych jesien­nych barw. Na Baj­ka­le częs­te są sztor­my.

Pod­ró­żo­wa­nie zi­mą utrud­nia­ją nis­kie tem­pe­ra­tu­ry, głę­bo­kie śnie­gi i  krót­ki dzień. Nad Baj­ka­łem bra­ku­je czyn­nej po­za sezonem let­nim in­fra­struk­tu­ry tu­rys­tycz­nej. Jed­nak zi­mo­wy Bajkał jest rów­nie in­te­re­su­ją­cy i nie­zwyk­ły jak la­tem. Taj­gę zdo­bi pu­szys­ta po­no­wa lub lśnią­ca szadź. Lód na je­zio­rze jest bar­dzo gru­by i za­dzi­wia­ją­co prze­źro­czys­ty. Miej­s­ca­mi pięt­rzą się lodowe taf­le – to­ro­sy lub gro­ty wy­peł­nio­ne lo­do­wy­mi stalaktytami. Zi­ma jest sło­necz­na, a mróz po­ni­żej – 30C utrzymu­je się tyl­ko przez kil­ka ty­go­dni na prze­ło­mie grud­nia i stycz­nia. W mar­cu i kwiet­niu miesz­kań­cy Przy­baj­ka­la i nie­licz­ni tu­ryś­ci od­by­wa­ją da­le­kie pod­ró­że po lo­dzie je­zio­ra samochodami i na nar­tach. 

Wios­na trwa nad Baj­ka­łem od 15 ma­ja do 15 czer­w­ca. Lód na po­łu­dniu je­zio­ra to­pi się do­pie­ro na po­cząt­ku ma­ja, a na północy mie­siąc póź­niej. Wios­ną po­wiet­rze jest prze­j­rzys­te, a szczy­ty gór wciąż po­kry­te śnie­giem. Sto­ki wzgórz sta­ją się lilio­we od kwit­ną­cego ba­gul­ni­ka. Częs­te są po­ża­ry taj­gi. Podczas ma­so­we­go po­ja­wia­nia się chruś­ci­ków na pla­że wycho­dzą z la­su nie­dźwie­dzie. Tu­rys­tów do­cie­ra nad Baj­kał bar­dzo mało.