Niemcy

W 2009 r. 92,1% uczniów uczęszczało do szkół publicznych, a pozostałe 7,9% - do szkół prywatnych. W szkolnictwie zawodowym 91,3% uczniów uczęszczało do placówek publicznych, podczas gdy 87,7% - do placówek prywatnych. Instytucje zarządzające szkołami prywatnymi otrzymują od władz landów (krajów związkowych) dofinansowanie w różnych formach. Wszystkie landy gwarantują uprawnionym szkołom standardowe wsparcie finansowe, wliczając w to udział w kosztach związanych z płacami pracowników i zakupem wyposażenia. Procent finansów publicznych w całkowitych kosztach prowadzenia placówek prywatnych różni się w poszczególnych landach i zależy od typu szkoły.

Zgodnie z Ustawą zasadniczą (Grundgesetz) szkoły prywatne są nadzorowane przez państwo. Przy zakładaniu nowej placówki prywatnej muszą przede wszystkim zostać spełnione kryteria prawne dotyczące m.in. stanu technicznego budynku, zasad bezpieczeństwa przeciwpożarowego, bezpieczeństwa i ochrony zdrowia dzieci i młodzieży. Ponadto, w przypadku stanowisk kierowniczych, dyrektorów i nauczycieli wymagane są referencje potwierdzające predyspozycje pracowników do wykonywania zawodu. Zarówno w sektorze publicznym, jak i prywatnym obowiązują krajowe standardy kształcenia (Bildungsstandards).

W Republice Federalnej Niemiec zakres odpowiedzialności za system edukacji wynika z federalnej struktury państwa. Zgodnie z Ustawą zasadniczą (Grundgesetz), za ustawodawstwo i administrację oświatową odpowiadają przede wszystkim kraje związkowe - landy (w systemie obejmującym ministerstwa edukacji, kultury i nauki na szczeblu landów, władze regionalne (Bezirksregierung/Oberschulamf) i władze nadzorujące szkoły na niższym szczeblu (Schulamt)). Dotyczy to w szczególności systemu oświaty, szkolnictwa wyższego i kształcenia dorosłych/kształcenia ustawicznego.

W ramach Kultusministerkonferenz (KMK), czyli Stałej Konferencji Ministrów Edukacji i Kultury dla landów Republiki Federalnej Niemiec, landy współpracują ze sobą w sprawach istotnych dla wszystkich krajów związkowych. Zadania rządu federalnego w dziedzinie edukacji, które zostały określone w Ustawie zasadniczej (Grundgesetz), obejmują m.in. ustanawianie przepisów funkcjonowania dotyczących wstępu do szkół wyższych oraz rodzajów stopni naukowych przyznawanych przez instytucje szkolnictwa wyższego oraz pomoc finansową na kształcenie/szkolenie indywidualnych osób, włącznie z promowaniem młodszej kadry naukowej. Ustawa zasadnicza określa również formy współpracy pomiędzy szczeblem federalnym i landami, np. w zakresie promowania badań.

Do zadań władz nadzorujących szkoły w każdym landzie należy przeprowadzanie inspekcji oraz sprawowanie nadzoru pedagogicznego, nadzoru w zakresie zgodności działań z regulacjami prawnymi i nadzoru w sprawach kadrowych w systemie szkolnym. W każdej szkole działa rada pedagogiczna odpowiedzialna za sprawy dydaktyczne oraz rada szkoły (złożona z nauczycieli, rodziców i uczniów), która ustanawia przepisy szkolne i zasady dyscypliny. Zakres uprawnień tych rad jest różny, zależnie od landu.

Jeśli chodzi o kształcenie w ramach tzw. duales System (dualnego systemu kształcenia zawodowego - w zakładzie pracy i szkole), którym objęte jest blisko dwie trzecie młodzieży, kształcenie w zakładzie pracy jest finansowane przez firmy, a w szkole - przez landy. Zajęcia w zakładzie pracy odbywają się zgodnie z koordynowanymi na szczeblu krajowym zasadami kształcenia, a programy nauczania dla szkół są, zgodnie z tymi zasadami, opracowywane przez landy. Kształcenie zawodowe w zakładzie pracy nadzorują izby gospodarcze i handlowe (np. izby przemysłu i handlu, izby rzemieślnicze itp.).