Wielka Brytania

Obecna polityka kładzie nacisk na kształcenie dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (SEN) na możliwie szeroką skalę, razem z ich rówieśnikami w szkołach ogólnodostępnych. Jeżeli dziecko wymaga pomocy w szerszym zakresie, niż szkoła jest w stanie zapewnić w ramach dostępnych jej środków, władze lokalne są zobowiązane wydać orzeczenie o specjalnych potrzebach edukacyjnych, w którym przedstawia się szczegółowo potrzeby i zakres niezbędnego dodatkowego kształcenia.

W 2008/2009 roku 2,7% ogółu uczniów w Anglii posiadało orzeczenie o specjalnych potrzebach edukacyjnych. W 2011 odsetek uczniów uczęszczających do szkół specjalnych wynosił około 1,2%.¹

Ustawa o Specjalnych Potrzebach Edukacyjnych i Niepełnosprawności z 2001 roku (Special Educational Needs and Disability Act 2001)poszerzyły prawa uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w zakresie pobierania nauki w szkołach ogólnodostępnych. Prawo również nakłada na placówki obowiązek stworzenia odpowiednich warunków do kształcenia niepełnosprawnych uczniów i studentów.

ZJEDNOCZONE KRÓLESTWO - SZKOCJA

Dzieci mające specjalne potrzeby edukacyjne lub wymagające dodatkowej pomocy, jak nazywa się je w Szkocji, kształcą się, w miarę możliwości, w szkołach ogólnodostępnych, przy zapewnieniu ukierunkowanego wsparcia jeżeli ta formuła najlepiej służy interesom dziecka. Uczniowie wymagający szczególnego wsparcia, mogą skorzystać z wielu form kształcenia m.in. szkół dziennych lub szkół/oddziałów specjalnych z internatem lub klas specjalnych. Decyzje dotyczące rodzaju kształcenia specjalnego, jakie należy zapewnić uczniom w szkołach na danym terenie, podejmują władze lokalne, a koordynacja tego typu kształcenia jest prowadzona przez nauczycieli-specjalistów w dziedzinie pedagogiki specjalnej. Około 99% uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych kształci się w szkołach ogólnodostępnych.