Jak informuje BBC, naukowcy z USA znaleźli sposób na to, by monitorować dzięcioły, które mieszkają w niedostępnych miejscach. Wykorzystują w tym celu techniki satelitarne.
Mapy utworzone na podstawie takich danych pomagają wyznaczyć, które rejony mogą być wybierane przez północnoamerykańskie dzięcioły smugoszyje (Dryocopus pileatus). Naukowców interesuje, gdzie zamieszkują te ptaki, gdyż uważa się je za dobre wskaźniki bogactwa innych ptasich gatunków. "To właśnie one tworzą w lesie schronienia dla całej masy innych gatunków. Tworzą dziuple, zajmowane później przez inne ptaki. Dzięcioły są szalenie wrażliwe na warunki panujące w lesie; wybredne, jeśli chodzi o wybór środowiska życia" - opowiada jedna z autorek pracy, dr Kerri Vierling.
Naukowcy zbadali około 20 tys. ha lasu z północnej części stanu Idaho. Danych dostarczyły m.in. laserowe wysokościomierze, obecne na pokładzie nieczynnego już satelity Icesat. Instrumenty te początkowo miały mierzyć wysokość lodowców w rejonach polarnych, później dostarczały również informacji na temat pokrywy roślinnej w innych częściach świata.
Wiązki promieni lasera odbijają się nawet od tak małych powierzchni, jak liście drzew, nie mówiąc o pniach i powierzchni ziemi. Dane z instrumentów pomiarowych służą naukowcom do oceny ważnych cech lasu - nie tylko wysokości drzew, ale również ich średnicy i zagęszczenia.
"Rozpatrując obszary porośnięte przez wysokie drzewa wiemy, że mają one również dużą średnicę. Istnieje więc duże prawdopodobieństwo, że znajdziemy tam dzięcioły. Nie są to wyłącznie przypuszczenia - oprócz pomiarów wychodzimy w teren i prowadzimy dokładne, naziemne obserwacje, aby zweryfikować dane satelitarne" - tłumaczy inny uczestnik badań, Patrick Adam.
Naukowców interesuje zwłaszcza obecność gatunku dzięcioła, który wymaga bardzo gęstych lasów. "To dzięcioł smugoszyi. Wspaniały ptak, z głową ozdobioną długim pasmem czerwonych piór. Poluje na określone gatunki mrówek; im gęstszy las, tym lepiej dla danego ptaka" - mówi ekolog lasu, Lee Vierling.
Informacje o obecności dzięciołów, uzyskane na podstawie danych z satelity, wraz ze znajomością cech wegetacji, pozwala naukowcom również przypuszczać, jak wiele jest w lesie innych gatunków ptaków, a nawet ssaków czy gadów. "To ważne dla planów zarządzania przestrzenią i planowania ochrony różnorodności biologicznej" - opowiada Adam. (PAP)