Bakterie wytwarzają super-superklej

Caulobacter crescentus to pospolita bakteria żyjąca w środowisku
wodnym, głównie w rzekach, strumieniach i instalacjach
wodociągowych. Można ją znaleźć w wodzie z kranu, ale jest
całkowicie nieszkodliwa dla ludzi. By pozostać w jednym miejscu,
przyczepia się do podłoża - na przykład skał czy rur wodociągowych
- za pomocą rzęski pokrytej wyjątkowo mocnym klejem  złożonym z 
wielocukrów.

Naukowcy z Indiana University w Bloomington oraz Brown University
zmierzyli siłę potrzebną do oderwania od powierzchni szklanej
pipety pojedynczej Caulobacter crescentus za pomocą
mikromanipulatora. Okazało się, że siła ta sięga aż 1
mikronewtona. Biorąc pod uwagę mikroskopijne wymiary bakterii,
odpowiada to 70 newtonom na milimetr kwadratowy - albo obciążeniu
nieco poniżej tony na centymetr kwadratowy. Porównując, można by
przykleić do sufitu słonia końcem trąby i jeszcze dociążyć go
kilkoma innymi słoniami, wówczas dorównałoby to mocy kleju.

Dostępne w handlu "superkleje" mają kilkakrotnie mniejszą
wytrzymałość - zależnie od jakości 18 do 28 newtonów na milimetr
kwadratowy, co też nie jest mało.

Prawdopodobnie dzięki bakterii uda się wyprodukować naturalny
superklej na skale przemysłową. Mógłby on znaleźć zastosowanie w
medycynie i przemyśle, szczególnie gdy w grę wchodzą wilgotne
powierzchnie - na przykład jako chirurgiczny klej zastępujący
szwy. Nie będzie jednak łatwo uzyskać taką substancje, nie
zaklejając użytej do tego celu aparatury. (PAP)