Testy DNA a pochówek gen. Pułaskiego

Generał Kazimierz Pułaski opuścił Polskę w roku 1772, po klęsce
Konfederacji Barskiej. Przedostał się do Ameryki i wziął udział w
amerykańskiej wojnie o niepodległość, formując swój własny oddział
kawalerii - tzw. legion Pułaskiego. Zginął w 1779 r. wskutek rany
odniesionej podczas bitwy z Anglikami o wyzwolenie miasta Savannah
w stanie Georgia.

Od lat historycy amerykańscy próbują ustalić, czy Pułaski został
pochowany na morzu, czy złożony do nieoznaczonego grobu na
plantacji nieopodal Savannah. Debata rozpoczęła się już w roku
1854, gdy niezidentyfikowane szczątki zostały zabrane z
symbolicznego grobu i przeniesione do pomnika gen. Pułaskiego,
stojącego na placu Monterey, w centrum Savannah.

Jedna z teorii głosi, że generał zmarł na morzu i tam został
pochowany. Potwierdzają ją relacje spisane przez dwóch oficerów
służących Pułaskiemu - naocznych świadków tamtych wydarzeń.

Przeciwstawiają się im inne historyczne doniesienia, m.in.
zapiski Williama P. Bowena z 1855 r., w których opisuje, że jego
babka i ciotka widziały pogrzeb generała w nieoznaczonym grobie na
plantacji.

Ponieważ analiza ekshumowanych szczątków nie przyniosła efektów,
historycy postanowili zdobyć materiał genetyczny od potomków
rodziny Pułaskich w Polsce. W tym celu dokonano ekshumacji
szczątków pra-siostrzenicy generała, Teresy Witkowskiej, z jej
grobowca w Promnej w 1998 r., jednak okazały się one nie do
wykorzystania.

Lata poszukiwań doprowadziły badaczy do żyjącego potomka rodziny
Pułaskich, zamieszkałego w Krakowie. Jednakże historycy doznali
zawodu - przeprowadzone testy DNA nie przyniosły jednoznacznych
wyników.

Za autentycznością szczątków z Savannah przemawia ich "zgodność z
wyglądem fizycznym Pułaskiego" - twierdzą badacze. Analiza czaszki
i kości potwierdza wiek, wzrost i rysy twarzy generała. Zaleczone
złamanie prawej ręki odpowiada temu, opisywanemu przez Pułaskiego
w jednym z jego listów. Wypukłość na czole przypomina zaś ranę,
którą odniósł jeszcze w Polsce walcząc z Rosjanami.(PAP)