Rzymska ceramika odnaleziona w Szwecji

Odnalezienie rzymskiej ceramiki z III w. n.e. nie byłoby niczym zdumiewającym na stanowiskach Europy Środkowej, Niemiec, Francji czy Wysp Brytyjskich, ale w odległej od wpływów rzymskich Szwecji jest czymś niezwykłym. Zdaniem szwedzkich archeologów jej obecność może zmienić dotychczasowe teorie dotyczące kontaktów Skandynawii z rzymskim imperium.

Na grób natknęli się szwedzcy archeolodzy prowadzący prace ratunkowe przed budową nowego stadionu sportowego w Stenungsund, mieście zachodniej Szwecji leżącym ok. 50 km na północ od Goteborga. W grobie obok szczątków ludzkich odnaleziono kilkanaście fragmentów ceramiki.

Zgodnie z wynikami wstępnej analizy przeprowadzonej przez badaczy naczynie, którego szczątki odnaleziono wraz ze zwłokami wyprodukowano ok. III w. n.e. w jednym z warsztatów ceramicznych Galii lub północnej Italii.

W epoce rzymskiej supremacji w Europie Skandynawia była zamieszkiwana przez plemiona germańskie. Najpotężniejszym z nich byli Swionowie, przodkowie średniowiecznych Waregów i współczesnych Szwedów. Ich kontakty w pierwszych wiekach n.e. ograniczały się do bliskich wypadów łupieżczych. Początek ekspansji Wikingów poza tereny Skandynawii i związane z tym kontakty z kulturą wczesnośredniowieczną datuje się dopiero na VIII w. n.e.

Dotychczas szwedzcy archeolodzy sądzili, że w pierwszych wiekach n.e., czyli okresie rzymskiej ekspansji między innymi w Galii i na Wyspach Brytyjskich nie istniały stałe kontakty pomiędzy ludami zamieszkującymi Skandynawię a rzymską Europą. Na mapie sporządzonej przez Tacyta, rzymskiego historyka z przełomu I i II w. n.e. Półwysep Skandynawski nie został w ogóle zaznaczony.

Wywodzący się ze Skandynawii Goci jako pierwsi wyruszyli na południe pod koniec II w., przechodząc przez ziemie współczesnej Polski dotarli na tereny Rumunii. Od IV w. na podbój Wysp Brytyjskich, Galii i Półwysep Iberyjski wyruszali Sasi, Wandalowie i Frankowie. Germanie skandynawscy zostali najpóźniej schrystianizowani, dopiero w X w. (PAP)