Gibonów pieśń przetrwania

Żyjące w Tajlandii dzikie gibony używają pieśni do obrony przed drapieżnikami - głównie kotami, wężami i drapieżnymi ptakami. Śpiewając, ostrzegają przed niebezpieczeństwem członków własnej grupy i osobniki z sąsiednich rejonów - odkryli prymatolodzy z brytyjskiego University of St. Andrews.

Gibony kojarzone są ze zdolnością do wydawania głośnych i przejmujących odgłosów, niosących się na duże odległości. Często, na początku dnia, wydają je "zakochane pary". Ponieważ małpy te są z reguły monogamiczne, uważa się, że u podstaw ewolucji zdolności do "śpiewu" u tych małp stała selekcja płciowa.

Naukowcy chcieli ustalić, czy istnieją różnice pomiędzy typowym porannym duetem gibonich par a alertem. Zauważyli nieznaczne różnice między oboma rodzajami pieśni. Naukowcy zauważyli, że gibony reagują na drapieżnika głośną i wyraźną pieśnią "długodystansową", ostrzegając krewniaków - zarówno tych żyjących blisko, jak i w oddaleniu. Gibony często zmieniają skład grup, a grupy sąsiadujące często tworzą osobniki blisko spokrewnione.

Prymatolodzy stwierdzili, że ostrzegane małpy odpowiadają, przyłączając się do pieśni - pokazując, że zrozumiały ostrzeżenie. Na pieśni "obronne" naukowcy zwrócili uwagę już wcześniej. Nie badali jednak ani ich celu, ani tego, jak rozumieją je inne gibony. Teraz "badanie pokazało, że gibony nie tylko używają wyjątkowych pieśni w reakcji na drapieżniki, ale że rozumieją je inne osobniki" - napisali biolodzy.

W ich ocenie pieśni gibonów świadczą o akustycznym wyszukaniu i dowodzą wszechstronności komunikacji naczelnych. Ważnym wnioskiem z obserwacji jest potwierdzenie, że niektóre naczelne umieją wykorzystywać kombinacje dźwięków stosowanych normalnie w innych kontekstach do uzyskania całkiem nowego "znaczenia", w tym przypadku - mogącego ratować życie innych zwierząt. Ten typ komunikacji jest powszechny w języku ludzkim. (PAP)