Europejscy astronomowie potwierdzili istnienie planety Kepler-88 c. Obecność tej planety była wcześniej przewidziana na podstawie zaburzeń grawitacyjnych ruchu planety Kepler-88 b - informuje portugalskie Centrum Astrofizyki Uniwersytetu w Porto (CAUP).
Podstawowym zadaniem misji Kepler było poszukiwanie powtarzających się tranzytów, czyli przejść obiektów (np. planet) przed gwiazdą, co powoduje niewielkie osłabienie blasku gwiazdy. W ciągu czterech lat trwania misji znaleziono ponad 3,5 tys. tego typu tranzytów. Jeżeli orbita jakiejś planety jest nachylona względem linii widzenia Ziemia-gwiazda, to obiekt taki staje się „niewidoczny” dla teleskopu Keplera, gdyż nie wykonuje tranzytów.
Jednak na podstawie analizy wykonanych obserwacji można wywnioskować teoretycznie istnienie takiej niewidocznej planety, jeśli wywiera ona grawitacyjne zaburzenia ruchu planet tranzytujących w tym samym układzie planetarnym.
Tak właśnie było w przypadku układu Kepler-88. W systemie tym odkryto planetę tranzytującą Kepler 88-b, ale jej ruch orbitalny jest mocno zaburzony przez inny obiekt. Analizy zespołu, którym kierował David Nesvorny z Southwest Research Institute, wskazywały, że układ ten posiada jednak dodatkową planetę o okresie orbitalnym dwukrotnie dłuższym niż planeta Kepler 88-b. To podobna konfiguracja orbit, jak w przypadku Marsa i Ziemi – Czerwona Planeta okrąża Słońce w ciągu prawie dwóch lat ziemskich.
Inny zespół naukowców, kierowany przez Susanę Barros z Laboratoire d'Astrophysique de Marseille (LAM), przeprowadził obserwacje przy pomocy spektrografu SOPHIE w Observatoire de Haute-Provence we Francji, dzięki którym niezależnie potwierdzono istnienie planety Kepler 88-c.
Warto przypomnieć, że podobnego rodzaju odkrycie miało miejsce w XIX wieku w przypadku Układu Słonecznego. Na podstawie zaburzeń w ruchu Urana przewidziano istnienie Neptuna. Francuski matematyk Urbain Le Verrier przeprowadził obliczenia, a niemiecki astronom Johann Gottfried Galle 23 września 1846 roku odkrył Neptuna.
poleca:
